bir insanın hayatında yaşamış olduğu dalgalanmaların ruhta bıraktığı etkidir. insanlardan uzaklaşmanıza, yalnızlıktan zevk almanıza ve yeni insanlarla tanışmaktan kaçınmanıza sebep olur. ne zaman geçer allah bilir.
hayatın kötü sürprizleri ve saçma sapan insanların üzerinizde bıraktığı etki sonucu başlAR. Ne insanlara dert anlatacak mecaliniz nede hayattan zevk alacak haliniz kalmıştır. Ruhunuz hem yorgundur hemde isyankardır. Çabalarsınız,insanlara tekrar fırsatlar vermeye çalışırsınız ama yapacak bişey yok ruh öylesine yorulmuşturki; yalnız kaldığınızda kendi kendinize küfür edersiniz,hayata küfür edersiniz.Yaşınız kaç olursa olsun feleğin çemberinden geçmiş 90 yaşındaki insan gibi hissedersiniz kendinizi...Ve tek çözüm malesef yine sizdedir.Üstelik bu yorgun halinizle.
(bkz: depresyon)
hayatta bazen ruhunda dinlenmeye ihtiyacı oluyor sosyal hayattan uzaklaşmak uzun sürekli uyuma isteğiyle dinlendirilebilir.
ama fazla uzatmamakta fayda var mümkünse bir uzmandan yardım alınmalı.
insanlara dair tecrübenin artması ile artan şey. tecrübe sana zor durumlardan sıyrılma yeteneği verse de senden yavaşça götürdüğü şey ruhundur. bu yüzden artık insanlar belli bir yaştan ve tecrübeden sonra insanlarla fazla konuşmaz ve onlara güvenmez. bir insanın etrafında yalnızca hayvanların ve çiçeklerin var oluşu insanların onu artık yormuş olmasından ötürüdür.
peki herkes yorulursa ne olur? kimse kimseyle konuşmaz, kimse kimseye güvenmez. bu da doğamıza ters olduğu için yeniden birbirimizle konuşur ve yine birbirimize güveniriz. sonrası yine malum.
