Ruhun yarası, kırılması hiç bir zaman tam olarak kapanmıyor. Benden daha çabuk onarıyor kendini, kalbin attığı sürece vücut iyileşebilir. Oysa ruhun bir kez darbe aldı mı, o yara dikiş tutmuyor. Sonuna kadar kendi kendine kanamayı sürdürüyor. Ama öte yandan, hayat da devam ediyor. Başka bir adam olmaz, başka birini sevemem sanırdım. Oluyormuş...*
