dışarı çıkmamak, insanlara rastlama ihtimalinden nefret etmek, sıkılmak, duyguların körelmesi, seviyorum dediğin şey için acaba hakkaten seviyor muyum diye düşünmek, gülememek, gülmek gerektiği için gülmek, heyecan duyamamak, mutluluğu derinlemesine yaşayamamak.
bildiğin hıyarlık.
yaşarken kötü, içinden çıkınca bir bakıyorsun ki aslında hiçbir şey o kadar kötü degilmiş, her şey normalmiş, insanlar öcü degilmiş.
yaşamak bile değil. öyle ki yaşadığını sanmak. belki başka bir dünyadasın, belkide uzay. belkide öldün buradasın. dünya nerenin cehennemi acaba biz ne suçlar işledik de buradayız. ana rahmine dönmek istiyorum.
edit:bazıları ise başına gelmeden anlayamaz bu durumu. kasmasına gerek yoktur anlamayanların.
hayatından ve çevresindekilerden memnun olmayan bireyin, zamanla raylar yerine oturunca yaşamak fiilinin önüne hangi sıfatı koyacağını bulmasıdır ruh gibi yaşamak. Bu tiplerin ana rahmine dönmesi hem çevresi hem kendisi için yararlı olacaktır.
