Bir edebi yazı türüdür. Türk edebiyatındaki ilk türü taaşşuk u talat ve fitnattır. Edebiyat ülkemizde, batı ya kıyasla fazla gelişmiş değildir. Rusya'da Dostoyevski, Tolstoy Fransa'da Victor Hugo, Emile Zola ingilitere'de Charles Dicken, Jane Austin önemli romancılardandır.
"romanda anlam ve yaşam birbirinden ayrılır, böylece özsel ve zamansal olan nesneler ortaya konur. Burada, romanın iç tutumu, zamanın gücüne karşı verilmiş bir savaştır."
Sağı solu pek belli olmayan tür. Çok merak ettiğim bir roman vardı. Buldum. Aldım. Daha okumadım ancak, şöyle bir baktım hiç böyle bildiğimiz romanlar gibi değil. Sonra gittim romanın ne olduğuna (tanımlarına) bakma ihtiyacında bulundum:
Google:
"Genellikle insanların başından geçenleri, insan ilişkilerini ve durumlarını, toplumsal olay ve olguları gerçeğe uygun bir biçimde ya da kurmaca bir yapı içinde ve geniş oylumlu olarak anlatan bir yazınsal tür."
TDK:
"insanın veya çevrenin karakterlerini, göreneklerini inceleyen, serüvenlerini anlatan, duygu ve tutkularını çözümleyen, kurmaca veya gerçek olaylara dayanan uzun edebî tür."
Evet romanın tanımında "hikayeleştirerek" anlatmak yok. Yukarıdaki konuları (olayları) bildiğin şekilde anlatınca da "roman" oluyor. ilginç bir deneyim beni bekliyor.
Yaşanan veya yaşanma ihtimali bulunan olayları konu alan kitaplar. Bir romanda önemli olan şey akıcı olması halidir. Bir roman ne kadar akıcı ise o kadar güzel ve okunur demektir.
batı kökenli edebi düz yazı türü olmasının dışında latin avrupa kökenli halkların genel adıdır. ispanyollar, italyanlar, fransızlar, rumenler bu gruba mensuptur. hindistan kökenli çingenelerin aslen bu grupla alakası yoktur. onlar "çingene" kelimesini birçok kişi aşağılama aracı olarak kullandığı için kendilerini "roman" diye tanıtırlar. https://tr.wikipedia.org/wiki/Roman _(halk) https://tr.wikipedia.org/wiki/%C3%87ingeneler
zirvesi tolstoy tarafından yazılmış edebi metin. diriliş'tir bu kitap da benim için. anne karenina'dan çok daha gerçekçi ve akıcı. karakterler çok iyi betimlenmiş ayrıca. empati kuruyorsunuz da okurken çoğu yerde istemsiz bir şekilde.
'' ilk gençlikte romanların sarhoş edici dünyasına dalarak Alaska'dan Hindistan'a Küba'dan Afrika'ya Sibirya'dan Kamçatka'ya uzanan bin bir serüvenin heyecanına kapılanlar, dünyada bununla karşılaştırılabilecek çok az zevk olduğunu bilirler. Mança'lı huysuz ihtiyar Don Kişot'un, kitaplardaki dünya ile gerçek dünyaya yer değiştirten hayal gücünün soluğunu hissetmişlerdir mutlaka. Rosinante'nin sırtında rüzgara meydan okumuşlardır. Bu tutkuya kapılanlar, bala düşmüş sinek gibi, ömürlerinin sonuna kadar kitap okumayı bırakamazlar. '' diyor zülfü livaneli. romanı bu kadar basit bir şekilde bundan daha iyi açıklayan bir yazıya henüz rastlamadım.
doğru şartlar altında doğru romanların seçilmesiyle bir çocuğa bir ömürlük deneyim yıllar içerisinde kazandırılabilir. hatta onlarca kişinin ömürlük deneyimleri aktarılabilir. fakat ülkemizde sıkıcı! romanlardan ziyade diyaloğu bol, sadece olay kurgularına dayanan 2-3 günlük çerez romanlar tercih edildiği için yanlış anlaşılan bir edebi türdür.
Türkiye'de kitap okumak deyince nedense akla hep roman gelir, kitapla eş anlamlıdır resmen. Ama romanların insana kattığı pek bir şey yoktur. Türkiye'de çok kitap okuyan insanların bile boş olmasının sebebi de budur.
bir kıyafet markası ve mağazası. alışveriş yaparken mağazanın adını çok beğenmiştim. kitap olan romanı kast ettiklerini sanmıştım. sonra bir baktım aldığım ürünlerin etiketinde "gypsy" yazıyor. diğer romanı kast etmişler aslında. bu yüzden bir ara evde adım gypsy'e çıktı sözlük*.
enteresan bir klibe sahip funda arar şarkısıdır. funda berber koltuğuna oturttuğu arkadaşın sakallarını köpüklerken adamın yüzündeki ifade çok tanıdık. berber değdirmesine maruz kalmış her erkek gibi karmaşık duygular yüzünden ayan beyan okunuyor. çok sıkılıyor belli, boncuk boncuk terliyor adam.
