1-müzik yapmak isteyen kişi bir grup kurup gitaristinin, basçısının, bateristinin aptal saptal tripleriyle uğraşmak istemiyor. zaten bu 4 elemanı bulacaksın da, birlikte çalmaya başlayıp uyum sağlayacaksın da ölme eşşeğim ölme. öbür türlü adam daw programının karşısına kendi başına yapıyor müziğini. devir hızlı üretim devri. 4 kişinin ağız kokusunu çekip kendini yavaşlatmasındansa kendi kafasına göre üretiyor.
2-rock müzik yapmak için gereken ekipmanların pahalılığı. hadi davulu drum machine ile hallettin. bunun gitarı, bas gitarı, gitar pedalı, bilmemneyi. püffff. diğer türlü müzikler atıyorum sözün olmadığı teknoda ortalama bir ses kartı ve bir bilgisayar bile yetiyor. tabii rap müzikte bir de işin içine mikrofon da giriyor ama her türlü rock müziğin maliyetinden 10 kat daha ucuz. rock aşırı pahalı.
3-belki de en önemli sebep. rock müzik dinleyicilerinin aşırı tutuculuğu. (evet bu sözüm de size) bu tutuculuk yüzünden hala 50 senelik grupları dinliyorsunuz. ''rock müzik öldü'' savına karşılık söyleyebildiğiniz tek şey ''ama metallica, ac/dc gibi gruplar hala stadyumları dolduruyor''. doğru dolduruyor ben doldurmuyor demiyorum ki. ama bana son 10 yılda dünyayı sallamış bir tane rock grubu gösterin. bir tane ya. senin 50 yıl önceki scorpoions'un kült albümünü hala dinliyor olman son 10 yılda bir tane bile kült rock grubu çıkmamış olmasını değiştirmiyor. sen yeni çıkanı dinlemiyorsun, afedersin sikine takmıyorsun. müzik yapacak ve karnını doyuracak adam da senin bu tutuculuğunun farkında. hala 30 sene önceki şarkılara takılıp kalacağının ve kendisinin siklenmeyeceğini o da biliyor. öyle olunca da hem üretimi daha kolay, hem de daha geniş kitlelere hitap edeni seçiyor. sizin gibi bir avuç zındığın rica minnet iplemesindense.
4-değişen jenerasyon. bu madde aslında ilk maddeye de bağlanabilir. gerçek şu ki devir değişti. hızlı olan, çabuk tüketilen ve basit olan daha ön planda. 19 yaşındaki liseyi yeni bitirmiş çocuğun ilgisini artık saniyede 5000 nota basılan progresif şarkılar, 2 dakikalık gitar soloları falan çekmiyor. benim de artık çekmiyor. çünkü sıkıldım. siz bunu beğenmeyebilirsiniz sweep pickinglerin tappinglerin havada uçtuğu şarkılar hala ilginizi çekiyor olabilir. ama bu artık trentlere yön veren 15-25 yaş aralığının ilgisini çekmediği gerçeğini değiştirmiyor. ve trenti de siz değil bu çoğunluk belirliyor. bu realiteyi de kafanıza sokun.
5-medya. sanki dünya üzerinde gizli bir el rock müziğin önünü tıkamış gibi. medyada yer bulamıyor, listelere giremiyor ya da zar zor giriyor (öyle metallica gibi marka olmuş 40 yılı devirmiş gruplar değil. son 10 yılda çıkmış. ha belki ghost bc ve 1-2 grup istisna olabilir). işin marketing kısmında değilim bunun sebebini bilmiyorum ama sanki gizli bir güç rock müziğe artık izin vermiyor gibi bir hava var.
rock hala üretiliyor olabilir, kemik kitlesi dinliyor olabilir, iyi işlerde çıkıyor olabilir. o ayrı. ama öyle 20-30 sene önceki metallica, nirvana gibi dünyayı sallamış oluşumlar şu an var mı? bana 40 yıllık grupları göstermeyin rica ediyorum. son 10 yılda çıkacak ve dünyayı sallayacak. yok, yok, yok. (belki biraz imagine dragons o da ne kadar rock denirse)
not: anıracak rock fanatikleri uzak durabilir. onlarla paylaşacağım bir şey yok zaten. bir gerçeği söylüyorum ben. sizin egonuzun bunu kabul etmemesi bu gerçeği deiştirmez.
şunu unutmamak gerekiyor; değişmeyen tek şey değişimin kendisidir.
o yüzden bir müzik türünü ele almadan önce dönemin tüm sosyolojik, tarihsel, fiziksel olgularını da ele almak gerekiyor.
baby boomers ürünü amerikan çocuklarının flower power ya da vietnam savaş karşıtı hippi'lerin ışık tuttuğu karştlıklar tam da rock müziğine çanak tutacak düzeydeydi.
isyan, haykırış, yakarış, varoluş sancıları vb.. blues ve caz'ın isyanıyla evrimleşmiş bir kamyon şöförünün* rock'n roll' uyla vucut buldu.
eğitim karşıtlığı, iktidar karşıtlığı, aile karşıtlığı gibi uyuşturucu ve alkolle yıkanan gençleri elleri havada sevişmeye itti ve savaşma seviş mottosuyla birbirimizi düzerek 1970 yılına giriş yaptık.
kapitalizmin vahşileşmesiyle birlikte 70' lerden 80' e hair rock olarak evrimleşen protest rock artk kot pantolondan penisi gözüken rock starlara yerini bırakmştı:
bu arada para, insanları biraz daha yatıştırmakta ve konformize doğru yelken açmasına neden oluyordu. modern "birey" artık sitcom'larla gülüyor ve kendini birer rock star olarak hayal ederken andy warol' un "bir gün herkes 15 dakikalığına ünlü olacak" söylemiyle bireysel bakmına, götün memenin metalaşmasına ki hippi döneminin tam tersi bir durum yaşanmaktaydı; çünkü hippi ve çiçek çocukları çıplaklığı ile "o" metayı duvarla örmüş bulunuyordu..
vol:2 devam edecek.. az biraz bira-sigara arası.
devam..
80' ler rock'ına geri dönecek olursak en büyük kırılmalar bu dönemde yaşanıyordu. grupların hiçbir zaman "bu" derece şöhretlikleri onların egolarını okşamamıştı. serseri bir hayat biçimi, elde viski şişeleri, kucakta kadınlarla motley crue, van halen, bon jovi, poison, white lion, whitesnake, def leppard amerikan kanallarında boy gösteriyor, bu hayata adanmış milyonlarca kişi de bu hayalin peşinden gidiyordu.
başarısız 100.000'lerce albüm denemesi yapan yeniyetme gruplar hüsrana uğruyor, plak sektörü altın dönemini yaşıyordu. milyonlarca dolar bu sektörde dönüyordu ve mtv ulaşamayacağınız hayatları pompalamaya devam ediyordu.
neden led zeppelin, deep purple, pink floyd, beatles gibi "head" gruplar bu kervana katılmadı gibi bir soru sorulabilir bu noktada..
bu grupların da egoları, groupie' leri, alkolleri ya da uyuşturucuları vardı elbette. ancak en önemli ayraç bu noktada üretim noktalarını hep "pik" seviyesinde tutmalarıydı. günlük tüketim malzemesi üretmiyorlardı. vokalleri pantolonuna patlıcan koyup çığlık atmıyordu gerçek dertleri vardı. beatles rock müziğinin armonisine takla attırırken, pink floyd endüstriyel müziğe meydan okuyor ve spiritüel bağlamda bestelerini rühani bir boyuta taşıyordu. deep purple ve led zeppelin enstrüman noktasında "virtüözite" sınırlarında dolaşmaktaydılar. modern rock müziğinin tüm argümanlarını yazıyorlardı.
90'lara guns'n roses furyasıyla girilirken , metallica "load" albümüyle sönükleşen piyasayı tekrar harkete geçirse de aslında 80' lerin şaşaası bitmek üzereydi. ..
Z kuşağının, yani yeni neslin ilgisini saçma sapan rap, tekno, pop şarkılarının çekmesi olarak gösterilebilir bunun cevabı. Kült rock gruplarını dahi getirsen led zeppelin, metallica, scorpions, nirvana, pink floyd vs gibi; aleyna tilki kadar, ezhel kadar, reynmen kadar, ben fero kadar ilgi çekip sevilmiyor ne yazık ki. Durum böyle olunca da, bu z kuşağı kitlesinin hoşuna gidip, izlenme ve beğenilme kasıp piyasa yapmak üzerine müzik türleri yapılıyor. hali hazırda kendini ispatlamış rock grupları bile artık yeni albüm yapmıyor veya eskisi gibi aktif olmuyor. Çünkü bu z kuşağı neslinden dolayı zaten tutmayacağını, dinlenmeyeceğini biliyor kendi kemik kitlesi harici.
Yeni gruplar da çıkmıyor evet, çünkü zaten rock türü seven o azınlık kitle, zaten kendini ispatlamış kült grupların 30 sene önceki parçalarını dinliyor. Dinleyen kitle de haklı, çünkü bu işe damga vuracak iyi kaliteli bir rock grubu çıkmıyor artık. Çıksa da yeteri kadar sabredilip şans verilmediği için silinip gidiyor piyasadan. Mesela Son 15-20 yıla damga vuran gruplarımızdan mor ve ötesi, manga, almora, zardanadam, kurban, çilekeş, pentagram, duman vs gibi gruplarımız da eskisi gibi albüm çıkarmıyor bu nesilden dolayı, hatta birçoğu dağıldı, faaliyette bile değil. Yeni çıkan son feci bisiklet, yüz yüzeyken konuşuruz ve benzeri gruplara da "hadi amk hadi siz kimsiniz, saçma sapan şu amatörleri mi dinlicem" şeklinde ön yargılı davranıldığı ve sonrasında gidip led Zeppelin, metallica, scorpions falan dinlendiği için, kendini ispatlayabilecek, potansiyeli olan grupları da daha başlamadan bitirmiş oluyoruz. Kısacası ne yazık ki devir rap, tekno, devri. Ezhel'in, reynmen'in, ben fero'nun devri. Ben bunları siksen dinlemem ama z nesli dinliyor işte. Yapacak bir şey yok.
500 yıl önce kadın algısı nasıldı? 200 yıl önce? peki 50 yıl önce ve de şimdi?
daim sandığımız bazı şeyler aslında sonsuz ve evrensel değildirler. tamam rock müziğin gerçek anlamda 70-80lerde yapılanı tüm zamanlara ilham kaynağı olacak ve tatmin edecek cinsten. ama o da her ideoloji, ürün, argüman gibi devrini yaşadı ve yerini türevlerine bıraktı. gelişti ya da geriledi, orası tartışılır.
hem rock müzik dediğiniz kaç yıl hüküm sürmüştür ki? 1950-1990 arası zirve yapmış ve bitmiş. 40 yıl uzun gibi gelebilir ancak her 10 yılda bir evrim geçirdiğini hesaba katarsak belli bir tarz bile 1960-1980ler arası 20 yıl gibi kısa bir dönem hüküm sürmüştür.
şimdi asıl sormamız gereken soru müziğin ölme sebebi olmalıdır. zira artık hiç kimse bir albüm alıp dinlemiyor, internetten indiriyor. çıktığı sıralarda youtube da 40-50 milyon dinleniyor ve birkaç ay sonra unutuluyor.
sebebi açık... devir değişti; 100 yıllık tarihi olan müziğin her 10 yılda bir evrim geçirdiğini düşünürsek bu da şaşılacak bir durum değildir. teknoloji gelişti ve katlanarak büyüdü; 80lere kadar plak, 90lara kadar video kaset, 90larda kaset, 2000lerde cdler ve 2010lu yıllarda dijital dosyalar. artık müzik ile insan arasına giren bir kayıt cihazı yok, açıyor youtube'u 4 dakikalık şarkıyı dinliyor ve tatmin oluyor kişi. tüketim çılgınlığını da hesaba katarsak, bir albümü açıp da sindire sindire, iliklerine işleyene kadar dinlemek bolca vakti olmasına rağmen insanların yapmak istemeyeceği bir şey artık.
bu zaman zaman olur her yer şu anda rapci dolu insanlar sıkılınca tekrar dönüş olacaktır.nasılki bunca zaman rap müzik umursanmadı. bu durumda öyle bir durum.
ilk entrynin madde madde yazdığı şeylerin temelinde çoğunluk var. Bir şaheser artık çoğunluk dinlemiyor diye şaheserlikten çıkmış mı oluyor onu anlamadım ben.
Metallica, acdc konserleri falan diyorlarmış, iyi de abicim aç bakalım youtube'u Metallica şarkıları, acdc şarkıları yani 80lerin şarkıları kaç milyon izlenmeye ulaşmış yada acdc daha kaç gün önce albüm çıkarmış.
*ayrıca Allah rahmet eylesin de Nirvana kim köpek aq...
ceza, sagopa falan ortaya çıkmaya başladığı zaman rock-rap tartışmaları çok yaptık. ama rap denen sıçmık gençleri ele geçirdi. biz kaybettik. yeni nesil rock grupları kendilerine şans verilmediği için piyasada tutunmuyor değil. yeni nesil olan her şey bok gibi de ondan tutulmuyor. yeni nesil işlemciler, ekran kartları iyidir ama yeni nesil insan... hayır hayır 90 lardan sonra doğumlar yasaklanmalıydı.
müzik organize olmus ses dalgalari ile eserleri sunma sanatidir. rock müzik ise; bu sanati sunum sekli ve tarzidir.
sanat, insanlar ölmedikce ölmez. klasik müzik nasil ölmediyse rock müzik de ölmez. medyanin ve cevrenin etkisi ile insanlarin yönelimleri degisebilir. rock müzige de olan ragbet gün gectikce azalabilir veya aksine cogalabilir.
rock müzigin öldügünü düsünüyorsak; ayni sekilde blues´de öldü diyebiliriz ama durum bu degildir.
sanat yeniliklere acik olmalidir ve evrenseldir. sanat her zaman üzerine birseyler eklenerek cag kapatir ve yeni bir cag acar. (bkz: barok) (bkz: gotik) (bkz: romantik)
hala bu sanat ile ilgilenenler var oldugu icin rock müzik ölmemistir. belki bir sanat akimi olmaktan cikmistir ama hala bir sanat bicimidir.
arz talep meselesi sen dandik bir şarkı çıkarırsın kitlenin müzik zevki varsa yuhlar dinlemez bile. ama sanatçı sesi olmayan biri tekerleme saçma sözlerle bir müzik çıkarıyor. milyon görüntülenme binlerce beğeni.
abi kız taytı vicdanına kadar çekip popo sallıyor binlerce takipçi beğeni diğeri elbecerisi paylaşıyor ne seyreden ne beğeni.
eee talep olmayınca arz da olmuyor rockçıda yok yeni müzikte. bu sosyal medya internet felan herşeyin ruhunu emdi. dünya boktan bir yer oldu robot gibiyiz.
ölme demeyelim de ciddi bir duraklama devrine girdiği gerçek. kimse kimseyi kandırmasın rock/metal artık eskisi gibi ana akım medyada kendine yer bulamıyor. üretilme demiyorum bakın yer bulamıyor. ikisi çok farklı şeyler. bayrağı şu an rap devralmış durumda. ha bu durum böyle mi gider, rock tıpkı jazz/blues gibi bir avuç salon müziğine mi dönüşür yoksa küllerinden yeniden mi doğar. bence küllerinden yeniden doğar.
Dünyadaki her şey gibi müzik de kalitesizliğe doğru giden bir eğilim içinde. Artık belli kalıplar içinde bir iki saatte üretilip yayınlanabilen ve yine aynı şekilde kolayca tüketilen müzikler revaçta. Rock müzik yapmak her yiğidin harcı değil her şeyden önce emek tecrübe ve zaman isteyen bir iş. Metallica'nın one parçasını bir düşünün. Bana kimse demesin ki bir günde bestelenip yayınladı. Adamlar beste bittikten sonra bile tek bir parça için için belki de günlerce prova yaptı. Bir onu düşünün bir de günümüz siktiri boktan zenci müziklerini gözünüzün önüne getirin hangisi daha fazla üretken olabilir. Kalitesiz müzik bu gün dünyayı elegeçirmiş olabilir ama hepsinin ömrü en fazla bir ay ve daha sonra hiç kimse onları hatırlamıyor bile ama rock müzik koskoca bir tarih adeta ve kimi grup ve parçalar insanlık tarihinin bir parçası çoktan oldular bile...
