çocukluk yıllarımızın vazgeçilmez çizgifilmidir road runner... ama gel gör ki mantık hatalarıyla doludur. coyote (çakal) karakterimiz ne zaman road runner dediğimiz hızlı koşan kuşumuza oyunlar oynasa, mutlaka kurduğu tuzaklara kendisi düşmektedir, planladığı tuzaklar doğru bile olsa... bu birinci mantık hatasıydı... ikinci mantık hatamız, çakal kardeşimiz ne zaman uçurumdan düşse, bakıyoruz ki saniyeler sonra burnu bile kanamamıştır. sorarım size, bu mantık hatası değil de nedir...
biliyorum, şimdi diyeceksiniz ki çizgifilmde mantık aramak başlı başına mantık hatasıdır...
ama ne yapayım be yazar kardeşler, çizgifilm bile olsa haksızlığa tahammül edemiyorum.
pukaçuuu deyip balkondan atlayan nesle karşılık uçurumdan atlamayan nesiller yetiştirmiştir bir yerde. çakallar hep kaybetsindir. make love not war'dur.
ibretlik bir tespittir. ben de extradan bu çizgifilmde tespit ettiğim mantık hatasını yazayım da tam olsun.
çakal dediğimiz karakter, yani coyote, çizgifilm serisi boyunca hiç road runneri yakalayıp yiyememiştir. yani çekirge bir sıçrar, iki sıçrar, üçüncüde sıçar deriz ya hani. işte bu çizgifilmde böyle birşey yok.
