yeni klasiklerden sonra gelen bütün teoremlerde rasyonel beklentiler teoremi geçerlidir ve bütün teoremlerde rasyonel beklentiler kullanılır. ricardocu denklik teoreminde de bu böyledir.
devletin harcamalarını karşılamak için borç verilebilir fon piyasasına girmesinin faiz oranlarını arttıracağı ve bunun da özel kesim borç talebini ve dolayısıyla yatırımları caydırıcı bir etkiye sahip olduğu görüşü klasiklere aittir ve buna dışlama etkisi* denir.
işte bu noktada ricardo' ya ve yeni klasiklere göre bireyler artık rasyoneldir. uzun dönemde açıkların vergilerle kapatılacağını bilen rasyonel birey, elindeki fonu fon piyasasına götürür. ilk durumda devletin ek bir taleple piyasaya girmesiyle birlikte artan faiz oranları, rasyonel bireyin fon arzıyla birlikte bir düşüşe geçer ve faiz oranları ilk duruma göre artmayarak ya da daha az bir artışla dengeye gelir ve özel sektör dışlanmamış olur. bunun yanında devlet de borçlanarak elde ettiği fonu ekonomiye kanalize edebilirse ekonomik bir büyüme gerçekleşir...
