diğer adı "tahir bey'in türküsü". erzincan depreminden sonra yazılan ve tamamen gerçek olan bir reşadiye türküsü. özellikle hikayesini okuduktan sonra dinlemek gerek.
1939 yılında 27 aralık sabaha karşı, herkesin derin bir uykuda olduğu zaman korkunç bir sarsıntı, reşadiye ve köylerini adeta yerle bir eder. halkın çoğu enkaz altında kalır. çoğu da diri diri yanar. kışın çok şiddetli geçmesi nedeniyle yollar kapalıdır. bu yüzden, reşadiye'ye uzanacak yardım eli gecikir. ancak, depremden onbeş gün sonra bir doktor, yirmibeş gün sonra da kızılay yardımı gelir. burada biraz da il yönetiminin ilgisizliği söz konusudur. bu depremde toplam 2100 kişi hayatını kaybetmiştir. hemen hemen her aileden bir kişi kayıplar zincirine katılmıştır. türküde adı geçen tahir bey ilçede uzun yıllar belediye başkanlığı yapmış son derece hatırı sayılır bir kişidir. tahir bey bu depremde karısı ve oğlu aydın'la birlikte hayatını yitirmiş; bu acı olay, türkülere konu olarak belleklerden hiç silinmemiştir
reşadiye ırmağı geldi doldu bazara
tahir bey le oğlunu bir koydular mezara
reşadiye erzincan sallandı beşik gibi
yıkıldı başımıza evlerimiz çul gibi
reşadiye önünde selvi boylu kavaklar
meleşiyor kuzular ışımıyor sabahlar
reşadiye ırmağı geliyor coşa coşa
vali bize bakmıyor sen yetiş ismet paşa
çifte kumrular konmuş tahirin konağına
ingiliz çivisi batmış aydın'nın yanağına
kemalim istanbul'da ablasının yanında
mektup yazın kemal'e biz kırıldık burada
reşadiye çeşmesi köprüden mi bozuldu?
tahir bey'in kolları enkazdan mı ezildi?
reşadiye ırmağı geldi doldu pazara
tahir beyle oğlunu bir koydular mezara
reşadiye önünde uzun uzun kavaklar
meleşiyor kuzular ışımıyor sabahlar.
(alıntı)
