adam içinden nasıl gelirse öyle davranıyor. mutludur sanırsam. öyle ya, kendini adamış,bir parçası olduğu kültürümüzü korumaya, yaşatmaya çalışıyor.seveyruk seni resulişkimi.
Tipik koca kafalı bir karadeniz uşağı, hani o gülüşünde bakışında köylü kurnazlığı olan ama aslında saf ve temiz bi çocuk izlenimi veriyor, harbi içten gülüp konuşuyor, karadenizin daha çok ihtiyacı var resul gibilerine.
ardeşen offroad şenliklerinde bir izleyiciye söylediği sözler yüzünden medyanın demediğini bırakmadığı samimi sanatçı.
bu ülkenin bakanı; halkla dalga geçer, yöneticiler "ananı da al git." der kimse doğru düzgün birşey yazmaz çizmez. ama muhalif görüşteki bir kişinin en ufak bir hatası abartılır, memleket meselesi yapılır, üstelik bahsi geçen kişi, hemen akabinde gayet samimi, sempatik bir şekilde özrünü dilemiştir. bu erdemi gösteremeyenler utansınlar.
o sesi duydukça hissettiklerimi yazmak daha doğru olacak sanırım.
hayatım sahiden bir film şeridi gibi geçiyor gözlerimin önünden. aklımda hayal kırıklıklarım var sadece. derinden.
Başköşede oturan her şeyden habersiz hayatını yaşarken, bir ses duyuyorum, içimi titreten.
sanki çok yüksek bir yerden atlayıp yere çakılır gibi, sanki sizi öldürecek zehrin şişesinde kalanı yudumlar gibi, sanki bir demir parçasını saplamışlar göğsüme aşağı doğru da yırtıyorlar gibi.
Böyle etkileyici, böyle derinden bir ses. Bir perdenin ardından gelir gibi. bir insan gırtlağından çıkması imkansız gibi bir ses.
yüzünü hiç görmek istememiştim bu adamın. yanlışlıkla gördüm bugün bir resmini de.
