adına düşünmek denir mi bilinmez ancak, herhangi bir olay ya da kişi hakkında yorum yapılacak görüş belirtilecekken o konuda devlet kurumlarından gelmiş açıklamaların ana eksenini kaybetmeme çabası olarak karşımıza çıkan düşünme şeklidir.
buna en çok da sözde ya da özde ermeni soykırımı ve dersim isyanı/katliamı hususunda rastlamak mümkündür. ha araştırdın da soykırım olmadığından emin oldun da ondan sonra görüş belirtmekteysen saygı duymaktan başka yapılacak bir şey kalmaz ancak okumayan araştırmayan bir toplumda bu konuda bir anket yapsan ezici bir çoğunluk soykırım olmadığı konusunda görüş belirtir. aynı sorularla oluşturulacak ankete ermenistan cephesinde de soykırım olduğu yönünde cevap çıkacaktır kuşkusuz. hadi ermenistan tarafını anlarım, dededen atadan anlatılanları düşünmektedir adam bu cevapları verirken. sonuçta 600 bin ya da 1,5 milyon olduğu iddia edilen kişilerden birisi de dedesinin babasıdır belki. dedesinin çocukluğuğunda başına gelenlerle ilgili anılarından yola çıkmaktadır bunu yaparken.
peki sen kardeşim, kentte doğmuş, o bölgede bulunmamaktan ötürü tanıkların nesilden nesile aktarılmış anlatılarından yoksun büyümüş ve tekrar üstüne basa basa söylüyorum bu konuda resmi kaynakların dışında herhangi bir okuması olmamış canım kardeşim, sen nasıl bu kadar emin olabilmektesin henüz kavram o vakitler tanımlanmamış olsa da soykırım suçu işlenmemiş olduğundan.
ilkokuldan itibaren beyinlerin yıkanması nedeniyle türkiye'de insanların çoğunun yaptığı şeydir. halbuki biraz okuyan ve araştırıp inceleyenler, resmi görüşte yer alan bilgilerin bazılarının doğru, bazılarının yanlış olduğunu ayırdedebilmektedirler.
gayri resmi görüşün tukaka bellenmesinden kaynaklıdır.kafalara yerleşen koruyucu anlayış, statükocu yapı bunu öngörür. biraz kolkoladırlar yani. halbuki tarihi mevzularda ciddi gayri resmi tezlerde vardır. okunup, araştırılmalıdır. bu düşünce sistematiğinin dışına çıkmak bizim ülkemizde çatlak ses çıkarıp devleti kötülemek olarak ifade edilir. bu da ayrı bir trajedidir, nevi şahsına münhasır bir tektipcilik alıp yürümüştür aslında!
örnek verelim, boş durmayalım: mesela bir suç işlenir, ucu devlete dokunuyordur. çıkılır münferit bir olgu denir. suç, bireysele indirgenir. kolaylaştırılır, unutturulmak istenir. halbuki suçun sosyo kültürel sosyolojik sebepleri olduğu iktisadi sebepleri de vardır. fakat münferit bir tarz kurtarıcı gömlek oluverir.
o değil de tarih konusunda çok güvenilir olduğu konusunda ortak fikir oluşan tarihçilerin bir çoğu bu ülkede maalesef resmi kıyafeti üzerinden çıkarmaz. bu da sorundur, sübjektiflik- objektiflik açısından. tarih, işine nasıl geliniyorsa o tarz tavır takınılan bir bilim değildir, fakat bizde çoğu zaman durum bu şekildedir! eğitim sistemi de buna sonsuz hizmet sunmaktadır mağdurlarını yaratarak.
