adem özbayın sarmaşık yayınlarından çıkmış kitabı.
her gün yaşadığımıza ve bedenimizi
eskittiğimize takvim yaprakları işaret düşüyor.
yer gök sarsılıyor ve sımsıkı sarıldığımız
hayatlarımıza ölüm doğuyor her sabah.
şimdi;
bu girift zamanın yetim çocukları bizler,
göç edip giden turnaları geri çağırıyoruz.
çünkü;
biz sert rüzgarlara değil narin yellere
yol veren yiğit adamlarız.
zindanlarda sahici gülen, doludizgin
bir tufana taylarımızı sürenleriz.
her gülüşümüzde yağmurlar getiririz
uzak iklimlerden.
çırak renkli kor kalplerimizle severiz güzelleri.
şehre ileniriz, şehir ki,
gözlerimizi ağırtır baktıkça.
soğuk kaldırımlarda gülümseyen
kelebeklere türkü yakarız.
biz hayatı, kalbimizi ve
aşklarımızı geri istiyoruz.
duy bizi ey kalblerin sahibi...
ilkokul çocuklarının yeteri kadar okuma becerisine sahip olmamalarından dolayı ; hayatı anlatmak , hayattan dersler vermek için kullanılan yöntemlerden birisidir . Çocuk resimlere bakar ve yazılarla anlatılamayacak kadar o konu hakkında az buçuk bilgi sahibi olur bu kitap sayesinde .
ilkokul yıllarında sınav dönemimde resmilerine bakıp iç geçirmeye neden olan, "ah keşke ben olsam onun yerinde ders çalışmazdım şimdi" gibisinden düşüncelere daldıran kitaptır.
