Leblebi tozu vardı zamanında. Küçük etipuff paketleri gibi paketlerde satılan.
Bu paketlerin geneli mavi olurdu. Ya da çocukluk psikolojisi ile erkek rengi adı altında mavi rengi özellikle ben alırdım. Renk konusunda emin değilim. Bu leblebi tozlarını ayin yapar gibi mahallede ki arkadaşın ile beraber açıp hepsini birden hunharca azımıza atıp damağımızda ki son damla türüğe kadar kuruturduk ağzımızı. Bu da yetmezmiş gibi bir birimizin suratına olağanca seviyede yaklaşıp "yusufffffffff" diye birbirimize püskürtürdük. Ne aptalca bir işti. Bununla eğlenirdik 90'larda. Televizyon yoktu o zamanlar doğru düzgün. Fakirlik vardı. Reklam izleyemiyorduk. Paramızı yettiğince alıyorduk birşeyler ve hep şu leblebi tozuba yetiyordu. Evet, aptalcaydı ama çok mutluyduk.
