bir nevi gönüllü askerliktir. yemek yemenin herşey olduğunu düşünürsek eğer , böyle birşeyden kendini kendi isteğinle bu olaydan mahrum bırakmanın tanımı budur bence.
bir süre sonra her yediğinizin sizi kovalayan ve ham yapan bir canavara dönüştüğünü düşünmeye başlarsınız. kalori hesabı yapmak işin en gıcık tarafıdır. manyak manyak düşüncelere saplanırsınız. bir zeytin yedim ekmeğin kenarını yemeyeyim gibi. sonunun kötüye gitmemesi için işi psikopatlaştırmamak lazım. sonra allah korusun;
(bkz: anoreksiya nervosa)
(bkz: bulimia)
başarabilmek için, kilo vermeyi istemenin var olmasını gerektiren durum. kilo vermeye kesin kararlı olmadıktan sonra başarılı olmak mümkün değildir. uzun sürecek diyetlerde çok katı ve kişiye sıkıntı, yoksunluk hissi yaşatacak uygulamalardan kaçınılmalı; aç kalmadan sağlıklı, dengeli ve lezzetli menülerle beslenme sağlanmalıdır. canın çektiği tüm lezzetler az miktarda tadılarak nefis körlenmelidir.
genelde pazartesi baslanıp sıkı bir iradeyle devam ettirilen cumartesi günü bugun kendimi ödüllendirmeliyim denip bir büyük pizza yiyip sonlandırılan eylem.
bayanlar bunu kıskançlıktan ötürü de yapabilirler. eskiden şişman olan bir arkadaşlarını uzun süreden beri ilk kez ve üstelik daha zayıf gördüklerinde, bu durumu kıskanıp hemen rejime başlarlar. bu meselede o arkadaşları kadar başarılı olabilirler mi.. e bu da insanın iradesine kalmış.
rejim yapmaya karar veren bünye inadına daha çok yer, canı daha çok şey çeker, normalde yemediği yemekleri bile yemek ister. *
rejim yapmak isteyen insanlara öneri olarak şunu demek gerek; rejim yapmıyorumş gibi davranın, kendinizi kandırın...
(bkz: yiyip de kilo almamak)
