özel eğitime ihtiyaç duyan kişilerin eğitim gördüğü yer. bu kimseler ilk aşamada rehberlik araştırma merkezine giderler ve merkezin yönlendirmesiyle de rehabilitason merkezine. bu kurumlardan hizmet alan kimselerin ücretlerini devlet öder. öğrenci başına yaklaşık 500 ytl ödenmektedir. 350 öğrencisi bulunan bir rehabilitasyon merkezinin devletten ayda 175 bin ytl. aldığı düşünülürse rehabilitasyon merkezlerinin devlet için ne kadar büyük bir külfet olduğu daha iyi anlaşılacaktır.
Bir dönem gözlem yapmak için özel bir rehabilitasyon merkezine gitmiştim. Özel gereksinimli çocuklarla çalışıyorlardı. Çok emek isteyen bir iş. O çocuklara sevgi veremeyen, kardeşi, çocuğu gibi bakamayan kimsenin yapamayacağı güç bir iş. o zaman 3.5-6 arası maaş aldıklarını söylemişlerdi. Daha fazlasını hak ediyorlar. Orda çalışanların gerçekten çocukların gözlerine sevgi ve şefkatle baktıklarını gördüm. yıllarca böyle bakabilmek çok çok zor. Kaşık tutmayı 5-10 ay arası öğrenebilen çocuklarla çalışmaktan bahsediyoruz. Birkaç aile ile sohbet ermiştim. Devletin destek vermediklerinden bahsetmişlerdi servis ücreti, bez, gıda gibi temel ihtiyaçların yeteri kadar karşılamadıklarlarını söylemişlerdi. Aileler için de durum çok zor tek işleri ve kendini adadıkları şey çocukları.
