bu adamın atinadan bildirdiği günleri arkadaşlarla arada bir buluşup ya'd ederiz. şaman inancına göre oyunlar oynar, adaklar adar, dualar okuruz. değerli bir sima bizim nazarımızda, türk haberciliğinin yüz akı, yaramaz çocuğu..
karşısındakini eleştirirken asla kalıplara bağlı kalmaz, zira o kendi tarzını yaratmıştır bu konuda. çözülmesi son derece zor, taklit etmeye çalışanları maymun eden bir tarz bu.. rehamuhtar yapsa "abouuvv sağlam laf koydu hee!" deriz ama bişr ali kırca'dan, bir m. ali birand'dan aynı eleştiriyi duysak yadırgarız, hor görür, cins cins bakarız.. işte öyle bir şeydir reha muhtar tarzı eleştiri yöneltmek..
olayın uygulanışı, anladığımız kadarıyla, şu şekilde oluyor;
misal karşındaki, dünyanın en ahlaksız, en dolandırıcı, en yavşak insanı ve sen onun tüm bu özelliklerini biliyorsun. fakat haberci olduğun için bazı sınırları aşmaman gerekiyor.. işte bu soruna reha muhtar; içinden geçen tüm lafları söyleyip sonuna da "sana tüm bunları derdim ama demiyorum.. yasalar var bu ülkede!" ekleyerek çözüm bulmuştur. dahiyane değil mi?
+ yuh ayıı! hatta ayı oğlu ayı! derdim size ama demiyorum.. neden? yasal sorumluluklarımız var burada...
bahsettiğimiz maddeye en uygun örmektir zannımca..
bir başka mevzu ise, karşıdıkaninin yeteneklerini hor görme, onun yeteneklerini kullanamadığını/ aslında öyle bir yeteneği olmadığını kanıtlamak yoluyla göt etmektir..
yanılmıyorsam medyumları konuk ettiği bir haber bülteninde, medyumlara dönerek;
+ yiyyorsa bana da ölüm büyüsü yapın da görelim! tutuyor mu tutmuyot mu anlayalım!
demesi gerçek anlamda bir eleştiri ustası olduğunu 70 milyona kanıtlamıştır. cinle, periyle enseye tokat göte parmak tadında ilişkileri olan o medyum taifesi, reha muhtar'ın bu ani ve sert çıkışı karşısında, gerçek cinin kim olduğunu anlayıp, göd olmuşlardı. cevab bile veremediler, düşün artık aybalam..
velhasıl; kendi başına bir mihenk taşı olan reha muhtar gibi eleştirmek her babayiğidin harcı değildir. kaldıramaz çoğu kimse..
