son on yılın en iyi ekonomisini sağlayan hükümet. havuz projesi ile faize giden parayı kesip, komşu ve müslüman ülkelerle çeşitli siyasi ve ticari antlaşmalara imza atılmıştır. amerika nın karşısında duracak bir güç oluşturmaya aday d8 in tohumları atılmış ama daha yeşeremeden önü kesilmiştir. bu sekiz ülkenin o zamanki liderlerinden hiçbirinin şu anda siyasette olmadığını hatta silindiklerini görünce hedefin ne olduğu ortaya çıkmaktadır.*
gidip sorarsak parayı hangi üreticinin, esnafın kazanmış olduğunu(!) görüceğimiz dönemin hükümeti. yalnız kimse sormamış ama ben sorayım; o yıllarda kaybola
n 15 trilyon nereye gitmiştir? ve daha nice yolsuzlukları kimler yapmıştır? gidip sorun dönemin hükümetlerine, tabi alabilerseniz cevap.
yol kanadını oluşturan partinin genel başkanı hakkında açılması düşünülen meclis araştırma komisyonlarının açılmaması için ortaklık yapılarak kurulmuş hükümet.
(bkz: alan razı satan razı)
bilinenin daha doğrusu sanılanın aksine, 28 şubat 1997 tarihinde çıkan mgk kararlarının sonucunda değil, 18 haziran 1997 tarihinde (bkz: bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak) yani 28 şubat 1997 tarihinin üzerinden 3,5 ay sonra (bkz: bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak) ** dönemin başbakanı necmettin erbakan'ın kendi iradesiyle dönemin cumhurbaşkanı süleyman demirel'e istifasını sunarak görevini bırakan hükümettir. (bkz: 28 şubat 1997 darbesi/@paleface) ayrıca kombassan holding, endüstri holding, ihlas holding gibi firmaların hızla yükseldiği dönem olan hükümettir.
istanbul sermayesine karşı anadolu sermayesini desteklemiş, koalisyon hükümeti olmasına rağmen yüzde 8 gibi bir büyüme hızını yakalayabilmiş, devletin özel bankalar yerine kendi hazinesinden borçlanmasını sağlayarak faiz oranlarını dibe vurdurmuş ve abd-israil yanlısı laikçiler tarafından alaşağı edilmiş hükümet.
laikçilerden gerçek yüzlerini görüp nefret etmemize ve sabah akşam kendilerine bela okumamızı sağlayan hükümettir ayrıca.
dış politika ve ekonomi açısından doğrularını ve yanlışlarını uzun uzun tartışırız ama şunu açık ve net söylemek gerekir ki, kendi sonunu hazırlayarak resmen siyasal anlamda intihar etmiş bir koalisyon hükümetidir.
1- oldukça hassas bir dönemde tarikat liderleri ile sıcak temasa girilmesi, iftar yemeklerinde başbakanlık konutuna cübbeli şeyhlerin davet edilmesi. türban konusunda restleşmeye varan sert açıklamalar, "kanlı mı olur kansız mı" şeklinde verilen gereksiz ve kasıtlı demeçler vs.
2- hükümeti asıl yıkan neden ise 28 şubat "balans ayarı"ndan ziyade tansu çiller'in bitmek bilmeyen başbakanlık ısrarıdır. refahyol kurulurken necmettin erbakan ve tansu çiller dönüşümlü başbakanlık için anlaşmıştı. tansu çiller bir süre sonra hükümetin istifa etmesi ve kendi başbakanlığında yeni bir kabine (dyp ağırlıklı) kurulması için necmettin erbakan'a baskı yapmaya başladı. sonunda erbakan hükümetin istifasını cumhurbaşkanlığına sundu. tam da 28 şubat rüzgarı eserken bu olay fırsat oldu, cumhurbaşkanı süleyman demirel (askerin memuru sıfatıyla) hükümeti kurma görevini tansu çiller yerine daha yüksek oy alan mesut yılmaz'a, yani anap'a verdi.
sonucunda malum dışarıdan chp destekli anasol-d hükümeti kuruldu. ite kaka yaşatılmaya çalışıldı ama olmadı...
ulan bi 15 trilyon hokus-pokus oldugunda ulke en azından ayaklanabiliyordu. bu derece refleksleri alınmamıştı. şimdi "babacım, babacım" diye milyar dolarlar hortumlanıyorken kimsenin gıkı cıkmıyorken, iktidarın oyları artabiliyor. milli ittifak son zamanlarda sıkça konuşulmaya başlandı. 3 partiyi sevmesem de cok yerinde bi karar. mhp, bbp ve saadet % 22' yi gorur. "refahyol" adında bile bir siyaset arenasında gorulmeyen bir yaratıcılık var ki 2 partiyi gunahım kadar sevmem. ittifaklar paralel oldugu surece mantıklıdır.
