O karardan sonra olsa da olur, olmasa da olur diye düşünülür. Bi yerlerde karşılaşınca selamlaşıp geçilir. herkes kendi yoluna bakar.
(bkz: Varlığın yokluğun bir)
beklentiler farklı olunca bi türlü yürümüyor o arkadaşlık, sen söylediği şeylerden anlam çıkarmaya çalışıyorsun falan. En iyi çözüm en başından reddedip irtibatı kesmek ilk başta acıtsa da sonra anlıyorsun doğruluğunu.
Benimdir bu. Ayrıca ezik erkek olduğumu da düşünmüyorum. Asıl eziklik, gururuna yediremeyip onunla arkadaş dahi kalamamaktır. Bu tamamen sizin kafanızda ilişkilerinize koyduğunuz net çizgi yüzünden oluyor.
Size tavsiyem şu, çıktığınız kapıyı kapamayın aralık bırakın ki bir daha girmeniz daha kolay olsun. Boyunuzdan büyük laflar da etmeyin. Malum dünya küçük, yedirir sonra o lafları.
ona sen "senin" gözüyle bakarken, onun "arkadaş" olarak görmesi... içine düşmene rağmen kendini geriye atması... bilmem hangi erkek kaldırabilir böyle bir şeyi bir umut onun sevgisini yakından beklemek için? saygılar.
