akademisyen ve asgari ölçüde bağzı şeyleri koruyunca insan ortaya güzel bir ürün çıkabiliyor..
içlerindekini dökmek dışında bir kaygıları oluşmaya başladığı anda müziği bırakırlarsa ve ben bunu görür duyar denk gelirsem çok daha sevdiğim bir grup olacaktır..
görsel ve işitsel şeylerde sana para kazandıran senin saf ürünlerin olsun bari mümkün mertebe..
birileri de resmi, müziği, çağdaş sanat eserlerini vs bilumum üretimi sadece içimi döküyorum cümlesi ile temellendirsin..
o dışavurum çok tutuldu ve getiriyor diye rutine ve tekrar dönüşmesin insan zihnini esir almasın..
sonucunda bana maddi ne getirir diye düşünülmeden duvara tükürsen sonucu güzeldir benim ve varsa benim gibi düşünenler için..
bu lşler meslek değildir, lütfen bunu böyle gören birileri hep var olsun ve bende bunları izleyeyim ve göreyim..
redd ne kadar bu konumda henüz bilemiyorum ama redd'den yola çıkarak anlatmak istediklerim de budur..
