recep tayyip erdoğan'ın çocuğa şiddet uygulaması olayında gördüğümüz gibi çoktur kendisinin çocuk sevgisi. unutulmamalıdır ki insan en çok zararı en çok sevdiğine verir ve en çok sevdiğinden en büyük zararı görür.
kendi çocukları hariç başka bir çocuğu sevdiğini düşünmediğim için pek bir anlamı olmayan mevzudur. o kadar çocuk öldürüldü mısırdaki bir kız için ağladığının onda biri kadar ağladı mı ? üstüne yuhalattıkları bile oluyor bazen..
iyi lider gözükmek için göstermelik bir bayram hediye eden, çocukları her bayram asker gibi soğuk sıcak demeden zorla stadyumlara götürüp halkı eğlendiren kuklalara dönüştüren zihniyetinkinden çok daha büyük olan sevgidir.
kemalist gençler törenlerden kaçtıkları günleri, sabahın köründe statlara giderken ettikleri küfürleri çabuk unutuyorlar.
çocukları bu eziyetten kurtardığı için elleri öpülmelidir başbakınımızın. ayrıca çocuk sevgisi hüngür hüngür ağlamasına sebep olmuştur. helal olsundur.
tartışılmayacak derecede kadar doğal, temiz bir sevgidir. her bayram çocuklara abartılı harçlık veren ve onları oyuncaklara boğan başbakanımızın en sempatik yönlerinden birisi.
her bir oyuncağın parasını cebinden ödeyerek ne büyük bir insan olduğunu kafamıza kazıyan eşsiz liderin yarınların liderlerine duyduğu karşılıksız sevgidir.
karşılıksızdır çünkü dominus bilirki o çocukların arasından chplilerde çıkacaktır.
yinede sever onları.
