son zamanların meşhur tabiriyle "yüzyılın" meselesidir. herkes, ama herkes, basın mensuplarından polis şeflerine, koltuklarından olan bakanlardan sürülen savcılara, valilerden üniversite hocalarına, doktorlardan askerlere, işadamlarından sanatçılara, bakkaldan dizi oyuncusuna, memleketteki her kesim birilerine hesap vermek zorunda kalmış, bedeller ödemiş: dolayısıyla hiçbir şekilde dokunulmaz bir mevki ya da isim yoktur.
biri hariç.
bu bir kişi artık eski padişahlardan peygamberlere kadar herkesin sorgulandığı bu topraklarda kimse veya hiçbir merci tarafından sorgulanamamaktadır, herhangi bir anayasal ya da demokratik kurumun başbakandan hesap sorabilme ihtimali memleketin gerçekliğinde mümkün değildir. bir insana bu ayrıcalığı veren yegane konum diktatörlüktür. ancak bir diktatör kesinlikle yargılanmayacağı, kendisinden hiçbir surette hesap sorulamayacağının bilinci ve rahatlığı ile bu denli pervasızca davranabilir ve istediği yalanı istediği biçimde söyleyebilir.
peki ama, diktatörler nasıl gider? mesele budur.
ve sakın kimse kendisini kandırmasın: hiçbir diktatör seçimle gitmez. tarihte örneği yok.
