cem yılmaz a gülmeye(büyük harflerle) gidince kendini recep ivedik e gülmeye(yine büyük harflerle) gidenlerden daha entellektüel sanan bi grubun insanlara yapıştırdığı yafta. kınıyoruz kendilerini efennim. gülmek kıronun da entel insanında en temel ihtiyacı . bu ihtiyacını da istediği kişinin filmini izleyerek karşılayabilir zannımca.
zamanında kemal sunal filmleri için hababam sınıfı için falan yaparlardı bunları. bir zamanlar ayıptı bunlara da gülmek. şimdi aynı kişiler için sanat eseri oldular.
geçmişte kemal sunal filmlerine burun kıvıran zihniyetin kalıntıları (artık çocukları mıdır bilemicem) recep ivedik e gülene kıro demişler. varsın desinler efendim. onları takan kim.
Her kişinin güldüğü karakter yada espiri onun kendi espiri anlayışını gösterir. kırodur veya değildir kişiye göre değişir. ha bide üniversiteli kıro. bu da bi kıro çeşidiymiş.
neye gülünüp neye gülünmeyeceğine takdir getiren önerme. her nasıl çok kaliteli bir espriye gülünce insanın kalitesi artmıyorsa, kıromsu bir karaktere yada hadiseye gülünce de kıro olunmuyor. güldürebildikten sonra gerisi mühim değil. kimi cem yılmaza güler, kimi şafak sezere, kimi ivedike, kimi şabana. kimi de hepsine. kemal sunallarla, şener şenlerle, zeki-metinlerle büyümüş bir nesiliz. anlamadığım; sokakta ivedikimsi insanı görünce gülüyoruz da sinemada izleyince mi kıro olunuyor. o zaman;
kendini dünyanın en ender canlısı mor başlı kuala sananların küçümsediği insanlardır.
senden komik olmasın ama recepde iyidir hacı zorlama sen kendini.
