mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
bu varoluş bir kayboluş aslı kan son duman nefessiz
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz
zaman biziz birimiz galibiz çaresiz
verse 1
gözümün önündeki ilk perdeydi hayat
kan çanaklarımda yaş akıttım
paslı kalplerinde yattım
uykularım kabustu bir çığlık
tetikledi zihnimi sinir krizlerinde yaş 11
hastane koridorları yanlız koştuğum bir bahçe çiçekler yeşil
tozpembe düşleri kurmak için de polyannalar geldi geçti
yolumdan ama gecelerimde hep bir katilin adı seçildi
nedense uçurtmalar yırtık ve sahilin ucunda bir hüzün şimdi
kırık hayallerimse cebimde kazandığım misketlerin rolünde
oysa hayatın dikenli yollarında ben sevincin adını karalarken
bu yüzlerle kardeştik o yüzler hep güleçti
şu güneş battı ve kardeş kardeşi vurdu sokağım kan koktu
bir çocuk evine kapandı adına ağladı mevsimler döndü sonbahar
dur daha sevinci yaşamadan girdiğin kuyuda kaçıncı elveda
her güne dikilen kaçıncı mum bu merhabanda ve de bin duanda
büyüdüm derken elimde kalan birçok kirli hatırayla
mısra olup süzüldüm tek tek armonilerimin semasına
mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
bu varoluş bir kayboluş
aslı kan son duman nefessiz
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz
zaman biziz birimiz galibiz çaresiz
verse 2
ufacık bir düş yarattı ve kaçtı aynalardan gerçeği yok saydı
sevgiyi kanattı elleriyle doğurdu
ancak sancaklara diktiği her ritimde bir eksik
yazdığı herbir satırda kör bir çocuk vardı
tuttu elinden çekti kendine
yorgundu hasta düştü bir kış günü vuruldu tek bir sözle
yarattığı mabet mateme döndü şaraba battı doğacak güneşi
heryer geceleri kör dumandı bende izledim
pandomimlerimle bir öykü yarattım şaytanla dansa kalktım
ve sarıldım hayata
gözlerini kaparken tuttum kolundan soktum harflere
kelimeler yoruldu fakat ben yorulmadım söylemekten
ben emindim ben razieldim
depresif bu alemin içinde akli dengemi yitirip
suikast notları tuttum kendime şimdi mürekkebim
bıktım sabırdan kestim umudu hayattan ve yazdım
ölüm kokardım adımı binlerce yıl önceden çıkardım
sakladım içimdeki çocukları kalbimin odalarına
tek bir süngüyle bir mısrada koştum soyut savaşlarıma
mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
bu varoluş bir kayboluş aslı kan son duman nefessiz
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz
zaman biziz birimiz galibiz çaresiz.
mekan-ı cehennem gibi albümü bir daha yapamayacak olan mc. o ruh ölmüş gitmiş. son albümü de güzeldi ama stil olarak çok değişti. ayrıca 3 yılda 1 şarkı yaparak bi yere gelemeyeceğinin de farkındadır umarım.
raziel nisroc namlı rap müzisyeni ve şair. rap müziğe karşı oluşan bu anlamsız ve gerksiz önyargıyı bunun gibi adamlar hak etmiyor. şu sözleri günümüzde kaç şair var yazabilecek?
"bu notları alırken raylar sakindi nabzım sabit vagonlar bir hayli
sessizdi öfke dilimden kan söken töre her neyse yaşamak sansürler eşliğinde
çok sahte yüzüme söv ya da öv, hakkımı böl kaygımı sök huzuru öp ha ha
galaksine verdiğim yeni isim: çöp! kafiyem döndükçe kendini bul ve döv!
gördüm aslımı bir mısra aralığında, her gün öldüm dudaklarında
yalanlar tadınca her gün öptüm yalnızlığı koynunda bir şiir gibi
kazındı her şey ruhuma oldu sonunda hayallerimi boğdum
soğuk suda solgun uzandı boynu sokuldu korku bu soğuk banyodan
çıkınca tek çıkar yol çekip gitmek raylar boyunca"
Uzunca bir zamandır sessiz olan tekrar haklı olarak haz etmediği piyasaya döner mi bilmiyorum ancak geçenlerde şans eseri keşfettiğim yağmur adlı parçasıyla beni tekrar kendine hayran bıraktı. bir kaç gündür bu adam tekrardan böyle işler yapmalı diye düşünüp duruyorum.
mathildası Ablamın yıllarca yanımda dinlemesi sonucu beynimin bir kısmını işgal etmiş, adını dahi yeni öğrendiğim rapçi. Lakin internetten fotoğraflarına bakınca nostalji oluşturdu.. o çocuk bu çocukmuş.
mcden daha çok edebiyatçı gibidir. yazmış olduğu sözler, karakteri vs. kötü alışkanlık sahibi birisi değildi. mistisizm içeren parçalar yapardı.
şimdiki türkçe rapin durumuna bakacak olursak böyle insanların bulunmaması bir yönden iyi. ergenler gırla kol geziyor. eskilerdeki gibi kal sen nisroc.
Lise dönemlerinde sıkça dinlediğim bi rapçiydi. Anladım ki bırakmış. Uzun zaman sonra dinledim ve şu şarkılarına tekrar kulak dayadım;
mekan-ı cehennem
meleklere hitaben
Mathilda
Geçmişten fotoğraflar
yağmur
hristiyan mitolojisinde yer alan archangel'lardan biridir raziel, adının anlamı "tanrı'nın gizemi". "bilinmeyeni bilen", "bütün sırlara vakıf " olarak da adlandırılan raziel, dünyaya gönderildikleri zaman içinde bütün celestial ve dünyevi bilgiler içeren "the book of raziel"'i adem ve havva'ya vermiştir.
