bugün karşılaştığım durumdur. raylı sistemi kullanan insanlar sanki anaokulunda bizlere öğretilen müzik eşliğinde sandalye kapma yarışına girermiş gibi koltuklara koşarak oturuyorlar. içeri girdim sadece hayretle bakakaldım. neyin mücadelesi bu neyin azmi.
"sen genç adam! hızlıca oraya oturdun. aferin kaptın bir koltuk madalya mı istersin kupa mı ? peki sen orada gencecik yaşında rahatça otururken arkandaki 70 yaşındaki büyüğün o kadar yolu ayakta mı gidecek ?" birde sanki gerçekten bu yarışmaymış gibi oturan kişiler etrafına bakıp izliyorlar sanki "ben oturdum bakalım kim benim gibi yapabilecek" dermişcesine.
tamam ,hayat bir yarış gibi benzetmesi her yerde kullanılıyor ama bu yarışı sadece kendinizi düşünerek sürdürmek akıllıca mı oluyor?
