dün başlanan devlet törenlerinin bugün defin işleminde son bulacak hadisedir.
büyük türk liderlerinin yanına adını gururla yazdıran değerli şahsiyet rauf denktaş bugün selimiye camiisinde kılınacak cenaze namazının ardından cumhuriyet parkına defnedilecektir. cumhuriyet parkında bir rauf denktaş anıtı oluşturulacaktır.
bütün türk milleti olarak bir kez daha haktan rahmet dileyip, olmayan; ama varsa diyerekten tüm haklarımızı helal edelim.
tekbirlerle ve dualarla uğurladığımız değerli kişinin açtığı yolda nice gençlerin yürümesi dileği ile.
bilinirki onları öldüren azrail değildir, fikirlerinin unutulmasıdır.
az önce çanakkale'de sela okundu rauf denktaş adına ardından cenazeyi canlı veren ntv kanalını açtım, şimdi ise bu entry'i giriyorum amacım ne bilmiyorum.
(bkz: allah rahmet eylesin)
Anıtkabir'e defnedilmesi gereken cenazedir. Ama onu hain ilan eden AKP hükümeti varken ve kendilerine Atatürkçü denilen sözde solcu tayfa varken olmamış iştir. Nitekim bu zamana kadar birçok ünlü siyasetçi vs ölmüş ve üzerine Türk bayrağı örtülmüştür lakin hiçbirinin Üzerine o kutlu bayrak ona yakıştığı kadar yakışmamıştır.
olması gerektiği gibi ankara'nın güçlü bir katılım gerçekleştirdiği cenazedir. rahatsız olanlar vardır. olabilir aslında. sonuç olarak tüm insanlığın sevmesini bekleyemeyiz. ancak işin garibi "gerek yok bu kadar tantanaya, geberdi gitti" gibi cümleleri kuranların insancıl arkadaşlar olmasıdır. bu arkadaşlar kendi sevdikleri birisinin arkasından herkes yas tutmadığı vakit, vay efendim siz faşistsiniz, vay efendim insan düşmanısınız derler. e şimdi ne değişti? rauf denktaş insan değil mi? yada size ne gibi bir zararı oldu denktaş'ın? milliyetçi bir dünya görüşü olması sizin ona hakaret etme hakkına sahip olduğunuz manasına mı geliyor? ırkı, dini, dili, görüşü ne olursa olsun bütün insanlar saygıyı hak eder diyen sizler, milliyetçiliği fikir olarak benimsemiş birisine sırf bu yüzden mi saygı duymaz?
he bu durum benim umrumda olur mu? olmaz. ama bazı arkadaşların dansöz gibi bir böyle bir öyle olması garip geliyor.
