ara ara insanın yüreğini yoklayan, kırılmaz istektir. ne zaman hıphızlı rap söyleyen bir çocuk görsem ağzına uçan tekme atar, parası neyse verir hastane masraflarını karşılarım. sonra gider kendisini bir piyano kursuna yazdırır, mozart'la iç içe olmasını sağlarım. ne o öyle 'tıkıfırkırısıgfdfgı' diye anırmalar? vallahi yazık.
karşı konulamaz bir istektir efendim, kalbiniz küt küt atar. "nolur lan! bir kerecik vurayım şuna da bak nasıl bozuluyor." diye iç geçirebilir insan. irade meselesidir.
efendim yazıktır vurmayın, zaten çocuk rap gibi bir illete yakalanmış buna isviçreli bilim adamları bile çözüm bulamamışken şurda über gerizekalılıklarla geçireceği ergenlik safhasında ağzına vurmayınız, direk kolunu bacağını kırın.
