düşüncelerin müziğini dinliyor olmaktır. top10 da demetler, handeler, minili mankenler varken sokaklarda frestyle kapışmaktır, başına çektiğin bir kapşonluyla popüler kültürün beyninin allak bullak etmesine direnmektir. direnmek, işte bu doğru kelime. öğretmenin egosuna kurban giden, ellerinde cetvel izi olan çocuğun müziği raptir, maaşından pahalı telefon kullanan özentilerin değil kenidini bozmak istemeyen insanların müziğidir. filistinli bir çocuğun hikayesini bana murat boz anlatsaydı bende pop dinlerdim. iki sert iki yumuşak bas vuruşuna sıkışan bir barda bile verilen tonlarca mesaj var. anlamaya beyin birazda yürek lazım. vicdansız betonarme yüreklerin müziği değil. sen zaten dinleme senin akıllı olduğun yerde bırak biz mal olalım.
edit: gerçek bir sanat eserini dinlemektir. bir nesli, toplumu harekete geçiren öğretmenler, politikacılar değil sanatçılar. rapi küçük göremeyecek kadar alçakken satılık cümlelerinizi uzak tutun.
Rapi sadece bir beatin üzerine hızlı hızlı tekerleme söylemek veya arabesk rap gibi isyan ölüm terkediliş üzerine yazılmış isyankar sözler olarak gören, ayrı ayrı seveni, yazanı, farklı tarzları olduğunu bilse bile bunu bile ayırt etmek istemeyen, her rap yapanı veya dinleyeni aynı insanmış gibi yargılayan insanların yanında çok çok daha az mal olmaktır. Pop, Metal, rock, jazz, blues veya herhangi bir tarzda müzik dinleyenlere söylüyorum demiyorum, ben de dinliyorum (pop hariç), önyargılı olanlara ve "ay ne zırvalıyo bunlar valla hiç anlamıyorum." Diyip anlamadığı şeye saçma ve mallık damgası vuranlara söylüyorum. En sevdiği şiiri rap olarak söylesek anlamayacak andavallar yorum yapıyor, şiir sever mi onu da bilmem gerçi.
