askerde başıma gelmiş durumdur. maalesef benim ismim ranzanın üst katında yazılıydı ve ben hayatımda hiç ranzada yatmamıştım. ranzalar da maalesef dar yataklı ve normalden biraz yüksekti. aynı zamanda yatakta gece hareketsiz, kolumu bacağımı öyle savurmadan ve dönmeden pek de yatamam. askerliğin daha ilk gecesi bir arkadaş ranzadan düşüp kolunu kırdı. bu durum o ranzalardan ürküttü beni. gene de acemilikte düşme problemi olmadan yattım. usta birliğindeyken de üst ranza geldi gene. bu durum için yanımdaki ranzada üstte yatan öğretmen arkadaş ranzaları yatmadan önce yan yana birleştirerek düşmeye karşı önlem alalım dedi. iyi olur dedim bende. etkili oldu da bu yöntem. düşme tedirginliğimiz de böylece kalmamış oldu. derken yan ranzadaki öğretmen arkadaşın birlikte olmadığı bir gece hazır kıta alarmı sonrası yatacakken yorgunluktan yanımdaki ranzayı çekmeyi gözüm yemedi. çıktım; o kadar yattık acemilikte de hiç düşmedik, düşmeyiz herhalde diyerek ranzaya yattım. hemen uyuya kalmışım. sonra birden yataktan kaydığımı fark ettim, fark ettim ama bir yere tutunmaya zaman kalmamıştı. kendimi acı içerisinde yerde buldum. dedim o an kendi kendime ranzayı çekmeye üşendin, şimdi al başına belayı. gene de şansıma yorgan da düşmüş, ben de büyük ölçüde o yorganın üzerine düşmüştüm. sağ ayağımdan kan geliyordu, çünkü direkt beton zemine çarparak ayağımdaki deri patlamış. yere çarpan dizimde de fena ağrı vardı. bir süre yerden kalkamadım. nöbetten dönen bir arkadaş koğuşa girince şaşırarak yanıma koşmuştu yerdeki ve yorgandaki kanı da görerek iyi misin, ne oldu ya sana böyle diye sorarak. dedim ranzadan düştüm, ayağa kalkamıyorum. neyse zorla ayağa kalkabilmiştim o gece. revirin yolu gözükmüştü bana. neyseki korktuğumun aksine dizde ciddi bir problem olmadı. birkaç gün sonra acısı geçmişti.
