Yiyecek yemeği, ekmegi olmayan, ya da belki yaşlılık vs nedenlerle yapmakta zorlanan insanların ramazanı dört gözle beklemesidir.
Düşünüyorum da ne güzel bir şey onlar icin. Herkes onları hatırlıyor. Belediyeler iftar çadırları kuruyor. Dev kazanlarda yemekler pişiyor. Bazı belediyeler tarafından evlere kadar servis ediliyor. Üstelik belki de yılda ilk defa kendi ihtiyac duymadıklarını degil, en güzellerini veriyor herkes onlara. Kuru bir ekmek degil, pilav, et, kebAp, sıcak çorba vs. Kimseye sormadan, el açmadan, istemeden girip yiyebilmek ne güzeldir iftar çadırından. Herkes tarafından eskisine nazaran daha bı hoş karsilanmaktan, daha büyük istekle yardım ellerinin uzanmasindan ne kadar da mutlulardir kim bilir?
Ramazan amacına boyle ulaşıyor sanırım. Ve belki de en güzel, en anlamlı ramazanı onlar yaşıyor. Kim bilir?
eli ayağı tutup, çalışmayan piçlerse bunlar tam dayaklıktır. ondan bundan gelecek kumanyaları falan beklerler, orada burada kendilerini acındırırlar vs. yemiyoruz bunları kardeşim. elin ayağın tutuyor. çalış, kazan al kendi ekmeğini... sanabenden eşeğin çükü bile yok...
ramazan boyunca karnı doyan bu insanlarımız her nedense ramazandan sonra birden unutuluverir. o yüzden de bu insanlar ramazanı dört gözle bekler. belki bazı zengin insanlar arada bir yardım elini uzatıyordur ama devlet direkt olarak yardım elini çekiveriyor. sanırım her yıl bir ay bu insanların karnı doyuyor olabilir. ancak geri kalan günlerde onlara ne olduğunu kim bilir?
bir başka unutulanlar için (bkz: somali)
