ruh bedenden ayrılıp ışıklar bir daha açılmamacasına kapandığında şanzımanına sarılıp ühü ühü beni kurtar diye şirine gibi ağlamak, onunla orada da başbaşa kalma ihtimali ne acı verici.
ne yalan söyleyeyim, insan niyetli iken daha çok azıyor hele de bu sıcak yaz günlerinde.
birşeyler yiyip içemiyorsun aklına devamlı sekle ilgili objeler geliyor, hadi aklıma getirmeyeyim diyorsun, bu sefer çarşıya pazara çıktığında mini etekli, fiziğini belli eden kıyafet giymiş bir hatun gördüğünde veya açık olmasına gerek yok güzel bir hatun gördüğünde de (ben türbanlıdan bile tahrik oldum düşün, boylu-poslu kapalı bir kızımız hakkında aklımdan "acaba türbanı olmasa saçları nasıl gözükürdü, fiziği nasıl gözükürdü" şeklinde şeyler geçti aklımdan.)
insanoğlu önünde bir yasak olduğunda bilinçaltı o yasağı delmeye çalışıyor ister istemez, yoksa adem o elma ağacına gidip, o elmadan yer miydi? bayanlarda da aynı etki oluyor mu bilemem, ama çoğu hemcimsimde gözlemlerime dayanarak tespitim şudur; ramazanda en çok bu etkiliyor açlık-susuzluk zaten iftar sonrası giderilecek ondan sabredersin, ama cinsel ihtiyaçta sabretmek en zoru...
