başlığı sol frame de görünce uzun zamandır görmediğim bir arkadaşımı hatırlamama sebeptir. evet vardı böyle bir arkadaşımız içkiyi bünyesi kaldırmıyordu ama erkekliği de bok sürdürmemek için rakı sofrasında bizi hiç yalnız bırakmıyordu, biz rakının yarısını bitirene kadar bu hayvan gaza gelip mezenin tamamını yerdi, ha bir de o kadar içkiyi içmiş adamın yanında meze yiyerek kusmayı da başarmıştı( çok yiyince meze çarptı demişti) özledim la çocuğu şimdi!
işte o kişi benim dediğim başlıktır. rakı içemesini bir türlü sevemediğimden ve rakı masalarında ana yemek her zaman hep geç geldiğinden, kendimi hayvan gibi mezelere vururum. hepsini karnımın açlığından yerim. evet o hayvan benim. bunu ilk söyleyen sözlük değil aynı zamanda masalarında bulunduğum arkadaşlarımdır.
mezeden mahrum kalan kişinin hali;
savaş esnasında kalkanı bırakmaya benzer,rakı vurdukça savunacak birşey yoktur,rakı artık mideyede vurmaya başlamıştır.
(bkz: işler çetrefilleşir)
