babamın bir arkadaşına gitmiştik misafirliğe. 7 yaşındaydım galiba. adam rakı masasını kurmuş hem içiyor hem ağlıyordu. babam sordu neden içiyorsun diye. "malatyaspor yenildi abi kahrımdan içiyorum" dedi adam.
aradan bir ay geçmişti galiba. tekrar bir ziyaret yaptık. adam yine rakı sofrasını kurmuştu. ama bu sefer çok neşeliydi. babam yine sordu "hayırdır neden içiyorsun yine" dedi. adam cevap verdi: "abi malatyaspor beş attı sevincimden içiyorum" dedi.
kişiden kişiye değişen bahanelerdir.
annem hep derdi ki oğlum bilmediğin yerlere tek başına gitme, başında bir büyük bulunsun.
işte ben ne zaman içsem aklım başımdan gidiyor. ona bir şey olmasın diye içiyorum rakıyı. maksat başımda bir "büyük" bulunsun.
