Düşünsene bi yaz akşamı Savur'dasın. Yanından öyle berrak bi su akıyo ki Düşüncelerin bile masumlaşıyo zihnin tertemiz sadece suyu hissediyosun, derin derin. Ağaca asılı bi radyo var, fikrimin ince gülü çalıyo. Arkadaşların içten muhabbet sağlam ama bazen susuyoruz çünkü müzeyyen ablamız beni dinleyin diyo. Ilk rakılar geliyo, buz istermisiniz diyo abi suyu eklerken malum sek içemediğimi biliyo. Koy be abi diyorum. Yavaş yavaş olalım sarhoş dönüş yolu uzun. Derken balık geliyo. Alabalık. Kendi tutuyo Abinin taze hepsi.. Yemek kısmı kısa sürüyo bize Lazım olan muhabbet..doyuyosun hepsine uzun uzun
Çok özledim ben bu rakı Balığı.
BALIK KANKASI RAKI iLE BULUŞACAĞI iÇiN ÇOK NEŞELiYDi. BU YÜZDEN MiDEYE iNDiRiLMEYi SABIRSIZLIKLA BEKLiYORDU. MiDE RAKI iLE BALIĞIN HASBiHAL ETTiKLERi YEGANE MEKANDI. NiHAYETiNDE BiR ADAM ONU YEDi. BALIK ARTIK MiDEDEYDi VE YARENi RAKIYI MERAKLA BEKLEMEYE BAŞLADI. ANCAK RAKI GELMEDi. UMUDUNU YiTiREN BALIK ÖFKEYLE ŞÖYLE DEDi;
Her mevsimde keyifle yapılan aktivitedir.
Dost meclisiyle, arka fonda derinden güzel bir musiki ya da türkü, derinleşmiş muhabbet, dertlerin, tasaların samimiyetle ortaya döküldüğü anlar, okunan güzel bir şiir, geçmişe özlem, geleceğe umut yükleyen sohbetler, canlar, dostlar, aile...
Tekir, barbun, çinekop, levrek...vs...
Buz gibi rakı...
Özlediğimdir...
