şimdi yoktur.çünkü artık mp3,internet ve telefonlar çıktı.ben hatırlarım eski tip teyp'ler vardı onlara koyardık kasedi sevdigimiz bir şarkı çıktıgı an kayıtdügmesine basardık spikerin şarkı esnasında programının ismini söylemesi bile çıkardı.
(bkz: çocuklugumu özledim lan)
anneme dedemin almanya'dan getirdiği kasetçaları bu amaçla kullanıp bozmuştum. hala söylenir annem. üzgünüm anne sana 120gb ipod alacağım en kısa zamanda.
Yokluk zamanı evlat..o zamanlar böyle son model telefonlar, ondan geçtim her ergenin elinin altında bilgisayar nerdee..şimdi ne kaset var, kasetten geçtim ne bi' cd..alem kahpe olmuş emeğe saygı hak getire..internet diye bir şey var, gavuru müslümanı işini orda görür..oysa radyo başkaydı..o gavat dj sevdiğin şarkıyı çalacak, sen şarkının sözlerini ezberleyebilip şarkıcıyla bir olup söyleyeceksin diye radyonun başında ömür tüketirdin..
Gibi cümlelerle konuya dair içinde ki o acıyı dışa vuran yaşı kemale ermiş vatandaşı göz önüme getirmiştir.
favori şarkınızı nihayet kasede kaydetmeye başlamışken 'bilmem ne radyo müziğin tek adresi' gibisinden bi tanıtım geçmesiyle yarım kalabilen eylemdir. sabırlı olmayı ve öfke kontrolünü birçok ergen bünyeye öğretmeyi becerebilmiştir.
yayın yapan radyoların çok daha amatör, çok daha fakir olduğu; ama yapılan yayının çok daha anlamlı, çok daha özenli ve çok daha kaliteli olduğu yıllarda yapılan eylem.
araya giren anonslarla reklamlarla sizi deli eden aktivite. arkadaş ortamında takarsın kaseti efkar dağıtmak istersin ferdi baba mis gibi döktürüyordur * "suç benimmiiii suuğç benimmiii ağlıyorsaaağğğmm doingggg doiinngggkı-ralll- eeeğğfff eeeğğğmm! bütün karizma yerlerde amk.
şarkıları kaydettikten sonra dinlerken belli kısımlarda radyonun adı duyulurdu.
örneğin; aya benzer yüreğim doğal olarak takipteyim bir sıfır altı yüz altı istanbul efem. ki şarkının bu kısmını da ezberlediğimden hala aya benzeri istanbul fm sloganıyla söylerim.
şu tarihten bakınca deli işi gibi. radyonun cingılını kaydetmeden temiz şarkı çekebilmek için canım çıkardı. teyp başında doğru anı bekleyip kıpırdamadan durmak lazımdı. hey gidi.
bir zamanlar inanılmaz bir titizlikle yapılan eylemdir. insana küfür bile ettirirdi. şarkını ortasında radyo bilmem ne şeklinde bir ses efekti verilir ve o kaset piç olurdu.
zamanın popüler şarkılarının tadını çıkarabilmek adına gerçekleştirilen efsane eylem.
radyodaki şarkı başlar başlamaz aynı anda iki tuşa basmak şarttı. şarkı bitene kadar çıt çıkarılmaz ve bittikten sonra kaset geri sarılıp kayıt kontrol edilirdi. bu şekilde sevilen şarkılardan yeni bir kaset oluşturulurdu o zamanlar. radyodan doldurulan o kasetlerin genelinin üzerinde de "karışık" ibaresi yer alırdı.
R.e.m in Losing my religion'ununu yakalayabilmek için sabahtan akşama kadar metro fm açıp bu şarkıların çalmasını beklerdim.
Şansımın cilvesi hepte şarkıların sonuna denk gelirdim. O beklemelerin ödülü olarak belki istediğim şarkıları baştan sona çekemedim ama birçok harika grup ve şarkı record ettim.
Daha sonra kusana kadar aradığım şarkıları bulup dinledim ama hiçbir zaman o ortaokul yıllarındaki heyecanı yaşamadım.
