pcnizde çaldığınızda aynı tadı vermeyen şarkılardır.
geçen gün okulun shuttle'ı ile şile'ye giderken farkettim bunu. inna - hot çalıyordu. lan dedim ne güzel şarkıymış bu. sonra odama geldim buldum, buluşturdum açtım. kayıt mayıt temiz, radyodakınden farksız ama, sıkıldım dinlerken. ne pis bi şarkıymışsın sen arkadaş dedim. kapadım hemen.
sonra geçen gün leisure'da serdar ortaç - sana değmez'i duydum. lan o da hoşuma gitti. normalde zerre hoşuma gitmez bu adam. odada aldım dinledim, dedim sen ne haysiyetsiz bi şarkıymışsın ya lanet ettim.
bugün en son ismail yk - bas gaza dinledim, odamda da dinledim aynı. değişmiyor o. telefona attım yine aynı. ipod'a attım yine aynı. ucuz bişeylere atayım dedim. gittim doğubank'dan 7.5 liraya mp3 çalar aldım ona attım, onda da aynı.
işte sanatçı dedim. bi sanatçı beğenilir ya da beğenilmez ama en azından istikrarı olur dedim.
bir şarkının radyoda güzelleşmesinin asıl sebebi ona sahip olmayışımızdır sanırım. yani düşünün bi, evdeyken şarkı sizindir. dilediğiniz gibi ileri sararsınız, durdurursunuz, yeniden çalarsınız. her türlü piç edebilirsiniz yani. ama radyodayken öyle mi? ha? şarkı akıp gidiyor, tek yapabileceğiniz şey dinlemek. başka bir alternatif yok. ileri saramazsın. tekrar çalamazsın. en sikindirik şarkı bile çalsa güzel gelir kulağa. hatta öyledir ki; radyodaki nothing else matters evdeki master of puppets'sa yeğdir. yok lan şaka. ama güzeldir yine de. sanki aynı şeyleri söylüyormuşum gibi geliyor. olsun. sonuçta radyoda çalan parça nolursa olsun*, evdekinden daha güzel gelir kulağa. (bak yine)
radyoda tarzınız olmayan onlarca şarkıyı üst üste dinledikten sonra, itunes'unuzda sıkılıp köşeye ittiğiniz şarkının, nispeten size hitap etmesinden dolayı serinletici gelmesidir.
