Tarikatlardaki en garip olaylardan biri de şeyhe rabıtadır. Türkiye'mizde en yaygın tarikat olan Nakşibendiliğin de en önemli uygulamalarından biri olan rabıta şöyle yapılır:
Mürit abdestli olarak, kıbleye dönerek yere oturur. Şeyhinin iki kaşının ortasını hayalinde canlandırarak Allah'ı zikreder. Rabıtayla şeyh ile mürit arasındaki sürekli beraberlik sağlanır. Fotoğrafın icadından sonra rabıtayı fotoğrafa bakıp yapan modern (!) Nakşibendiler de mevcuttur. Bu uygulama kadar acayip olan bir izah ise şöyledir: ''Rabıtasız zikir yerine, zikirsiz rabıta tercih edilir. Zikir ve rabıtadan birini terketmek zorunda kalırsak zikri terketmek daha uygundur. Çünkü zikirsiz rabıta erdirir, fakat rabıtasız zikir erdirmez.'' Günümüzde yaygın olarak yapılan bu uygulama, tarikatlar konusunu niye (bkz: tarikat gerçeği) olarak ayrı bir başlıkla incelediğimin sebeplerinden biridir. Bize göre en kibar ifadeyle saçmalık olarak değerlendirdiğim bu uygulama, Kuran'ın diniyle hiçbir şekilde bağdaşmaz.
