her duyduğumda ağlayacak dereceye geldiğim ayettir. her ümitsizliğe kapıldığımda bana bir dayanak olur. düşünsenize kainatın yaratıcısı, siz onca günah işlemişken bile gelip size "merak etme ben seni terk etmedim, sana darılmadım." diyor.
bu ayetle asr suresinin ilk cümlesi beni çok etkiler manası çok derindir. günahkar bir insan olup dinden uzak bir hayat yaşamama rağmen bu ayetler beni ağlatır, etkiler.
asra yemin olsun ki insan, gerçekten ziyan içerisindedir.
isa sabahtan ikindiye kadar kavurucu sıcağın altında ''rabbi neredesin''
rabbi beni neden terk ettin! rabbi beni neden terk ettin!
diye isyan ederken
hiçbir cevap gelmemişti...
arkadaşlar bütün peygamberler, nebiler şairler gibidirler.. tanrı onlara esinler der hristiyanlıkta hakim olan bir görüş... ve vahyin mahiyeti de tekrardan tartışmaya açılabilir böylece...
hayatta hiçbir şekilde doğrudan tanrı katından insanlara ulaşan bir şey olmamıştır.
mucizeler, kutsal kitaplardaki efsaneler hep abartılı hikayelerdir.. hayal gücünün ürünüdür...
dolayısıyla tanrının bizimle olup olmadığı hakkında konuşmamız pek de anlamlı olmuyor...
tanrı aklını işletenlerle beraberdir, düşünenlerle, çözüm arayanlarla beraberdir dersek burada bir doğruluk bulabiliriz..
ama tanrı en büyük ayet olan 'aklı' kullanmayan kimseyle bir arada iç içe değildir...
kuru maneviyatla sadece kendimizi aldatırız...
edit: sen kendine yardım etmedikten sonra tanrı neylesin?
