iyi bir durum değildir kesinlikle. sınıfınızın 'r' olduğunu söylersiniz, 'e' diye kaydedilir. 'bir' dersiniz, (nedense) hep 'yedi' anlaşılır. öyle ki, adresiniz yanlış anlaşılmasın diye yazmak zorunda bile kalabilirsiniz.
beyazıt öztürk: belki biz doğru söylüyoruz, siz yanlış söylüyorsunuz.*
genelde söyleyebiliyor gibi görünenler olsa da, jet hızıyla konuşuldu mu, normalde ''r''leri rahatlıkla söyleyebiliyormuş gibi görünen kişilerin de, yaşadığı haside... hayatları boyunca öyle bir hızlı konuşanlar vardır ki, zaten konuştuğunda bütün kelimeleri birbirine monte eder, aradaki ''r''ler de bir güzel kaynar, dikktali pürdikkat kişiler tarafından bu olay anında çözümlenir, baskı altına alınır...
küçükken benim de her türk genci gibi yaşadığım durumdur*. ben de söyleyemezdim. hatta mahallede bir abi vardı burdan annesine selamlar yolladığım, hep bana "bir kere 'arı' desene" derdi, bende kek gibi "ayyyııı" diye zorlardım. hayvan gibi gülerdi sonra karşımda her seferinde, sinan'dı ismi bu şerefsizin. neyse, gel zaman git zaman ilk "r"mi sinan abiye orrr.spu çocuuu derken söyledim. ödeştik.
yeni öğretmen sınıfa girer biraz hoşbeşten sonra çok kafa olduğu anlaşılır.
-talebelerim ben bi sözcüğü hiç sevmem
-niye hocam?
-söyleyemiyorum da o yüzden
-hangi sözcük hocam?
-söyleyemiyorum dedim ya. ama isterseniz yazıyım
-yazın hocam
tahtaya gurur yazar ve
-heh işte bu,guğuğ
sınıf ve hoca kopar. * *
