acı bir türkiye gerçeğine gülenlerin olduğunu anlamamıza sebebiyet vermiş devlet bahçeli söylemidir.
dükkanın camındaki kızarmış piliçlere içi giderek bakan çocuklar...
eve o reklamlardaki ahım şahım sucukların girmesi için 3 ay ya da ramazan'daki yardım paketlerini bekleyen çocuklar...
oğluna harçlık veremeyen babalar ve babalarının bu durumunu bilip buna kahrolan çocuklar...
bu konuşmadan bunları değil de devlet bahçeli'nin yanlış telaffuzunu çıkarıyorsanız yazıklar olsun hepinize.
bir gram adamlık yok demektir içinizde sizin.
umarım bir gün, bir kuru ekmeğe muhtaç kalırsınız.
umarım bir gün, çoluk çocuğunuz sizden çikolata, "püskevit" istediğinde "paramız yok" dersiniz.
çok vicdansızca yaklaşıyorum belki ama sizin gibilerin ders almasının başka yolu yok.
ilk izlendiğinde güldüren,ama uzatıldıkça cırkı çıkan bıktıran kelime.
anadoluda her bölgenin, her ilin söyleyiş şekilleriyle ayrı ayrı eğleniceksek yandık.
fazla abartılan kelime. sanırım bahçeli'den dolayı abartılıyor ama sevgili sözlük yazarları anneanneniz, babaanneniz, büyükbabalarınız ne diyor acaba merak ettim şimdi?
efenim, öncelikle 1999 yılında sayın bahçeli devlet bakanı ve başbakan yardımcısı iken ben sekiz yaşında bir sübyanım. o zaman da böyle afili reklamlar cirit atıyordu ama benim de püskevitim yoktu. kıt kanaat bir aile filan işte
diyorum ki; o yıllarda elinde her türlü yetki varken sayın bahçeli acaba ben mi püskevit hak etmeyen bir çocuktum.
anadolu sivesi ile söylenmiş kfc den menü söylerken biscuit 2 tane istiyorum diyen andaval kişilikleri kahkahaya boğan söylem.doğrusu biscuit tir demi lan mal.
bisküvinin trajedinin absürdeye kurban edilmiş hali...
maalesf bugün bütün sözlüklerde taşşak geçilmiş bahçelinin bu anadolu ağzıyla. ananem de püskevit der bisküviye. bisiklete veleskip, otomobile tomofil dediği gibi...
dramı kaçırdı herkes. arkadaşları istediğini yer içerken sümüğünü çeken çocukları kast etmek istemişti ama realite taşşakizme yenildi yine...
