küçük yeğenimizin var olduğuna inandığı hayali arkadaşının adı.
bu durum her ne kadar şizofreni belirtisi gibi dahi dursa çoğumuzun hatta hepimizin büyüme evresinde varlığına inandığımız görünmez arkadaşlarımız varmıştır.
olay şöyle ki:
bu ufaklık tüm gününü pöpücüğüyle geçirir. artık yemek yerken ona ayrı tabak yaptırtır. otururken pöpücüğün yerine kimseyi oturtturmaz. uyurken pöpücükle uyur. etraf dağılsın ^ben yapmadım onu pöpücüğüm yaptı^ der ve bütün suçu pöpücüğe atar. artık pöpücüğe o kadar çok alışılmıştır ki ebeveynler dahi pöpücüğü evlat gibi sevmeye başlamışlardır.**
bazen düşünüyorum ki gerçekten pöpücük olabilir mi ya da benim de zamanında böyle bir arkadaşım var mıydı.
işin ilginç yanı kimsede kızım sen hasta mısın ne pöpücüğü diye soran yok. bu ufaklık büyüyüp ergenliğe gelince pöpücüğe facebook hesabı açar diye umuyorum. *
