We are the outstretched fingers
That seize and hold the wind...
The strangeness of awakening
In an oh so silent world
Breathlessly waiting
For the first proud beams of light
As the hours grow longer
And the shadows never fall
My sky has forsaken me
My desperation grows
Bring me the light
In the darkness that never ends
The dawn will never come
Punish my heaven
We have arrived
At the outermost crossroads
The charge of cosmos
At our atmospheric skies
Will cause our fall
If I had wings, would I be forgiving?
If I had horns
Would there be flames to shy my smile?
Hymns of loss are heard
From the masses in the streets
Praising the last of days
I punish
Bring me the night
In the fires that never end
The dawn will never come
Punish my heaven
The charge of cosmos
Charging at us from unearthly distance
I challenge the universe
It's the choice between heaven and hell
My soul bears all the weight of mountains
As mankind weaves its silent end
Can there be no forgiveness?
I curse the heaven above me
As the light sinks through
My outstretched fingers
Fading in my open arms
Make each tear in my bare hands
A lifetime in hell
On this last day of light
When our autumn leaves fell
And as heaven itself commands me
Out of its lair
My face lined with darkness I'll go!
diğer tüm the gallery şarkıları gibi mikael stannenin devleştiği şarkı. teknik ve hissin birleştiği gaz, gaz olduğu kadar hüzünlü çok başarılı bir çalışma.
bu parçayı söylerken neler yedin neler içtin be mubarek insan , o nasıl gırtlak nağmelerdir , o nasıl kükreyişlerdir öyle aman yarabbim ! geçenlerde şarkıya eşlik etmeye çalışırken annemin odaya seri deparlarla girerek " neyin var oğlum " dediğini de belirtmeden geçmek istemedim .
sanki bir azmin sonunda ki o zorlukları anlatan, sanki bir macera filmindeki o heyacanı dışa vuran oldukça harika şarkıdır. 2:31 - 2:39 dakika arasında ki o sesi dinleyince ne kadar mükemmel bir ötesi şarkı dinlendiğini insan yeniden farkediyor adeta.
