Sebebin Para olduğunu sanmıyorum, dışarıda bir yemek yeseniz vereceğiniz ücretle eş değer bir ücret.
Biz millet olarak duygularımızı bastırmaya ve yok saymaya o kadar alışığız ki, duygular ve iç çatışmalar bilinç düzeyine eriştiğinde nasıl davranacağımızı bilemiyoruz, bu durum bizleri oldukça tedirgin ediyor.
Terapide yangın patlaması diye adlandırdığımız bir durum var, nasıl ki yangında kapalı bir odaya oksijen girdiğinde bir patlama yaşanır aynı durumu terapide de deneyimleriz. Kişiler rahatsızlıkları ve çatışmalarıyla ilgili farkındalık kazandıklarında öyle yoğun ve güçlü duygular hisseder ki, bir süre terapiye gelmek istemez hatta pek çoğu terapiyi yarıda bırakır.
