Bu psikoloji kolay kolay düzeleceğe benzemiyor. Çocukların yüzüne bakarak hicbirsey yokmuş gibi ağzıma lokmayı koyup kafamı dönüp yutkunmaya çalışıyorum. Nasıl duzeliriz bilmiyorum. Bu acı tarifsiz.
duygularımı çok dile getirmiyorum dolayısıyla psikolojim kolay kolay çöküş yaşamıyor. içimde yaşıyorum sonra bitiyor, benim psikoloji demir gibi. Zaten artık bir ailem ve çocuğum var, istesem de olmaz. dışarıda eşim ve çocukluk arkadaşlarım dışında kimse gerçekten ne hissettiğimden haberdar olmaz.
Onun dışında çok ciddi bir şey varsa ne olursa olsun eşimle psikolojimi destekliyor ve koruyorum. Bunun için çeşitli etkinlikler bulunur.
ben psikolojimi destekleyemiyorum, psikolojim beni destekliyor açıkçası. bu memlekette ruhsal problemi olan çok kişi var ama bunu bir problem olarak görmüyorlar diye düşünüyorum.
#46171236
O ruhsal problemini dert etmeyenlerin ruhsal probleme sebep olduğu bir dünyada, hatta bunların cenneti olan bir ülkede yaşıyor olmanın dayanılmaz ağırlığı.
Geçtiğimiz 1 yılda karşımdaki insanların psikolojik yıkıntılarını benimle doldurduklarını farkettiğimden beridir kendimi yükseltmeye, kendimle ilgilenmeye başladım. Buda bana sağlıklı bir ruh haliyle geri döndü. Unutmayın, biz ülkece çok vitrin bir milletiz. Önce kendinizle ilgilenin, ilk dönem çok zor belki de ama disiplini elden bırakmayın. Spor mu, sanat mı, edebiyat mı her neyse. Kendinizi geliştirecek, güzel gösterecek birşeyle ilgilenin ve bingo... Kendinizi her koşulda şartta mutlu bir ruh olarak bulacaksınız.
gerçekten psikolojik olarak yalpalamaya başladığımı hissettiğimde kısa sürede toparlamamı sağlayan şey ibadet oluyor. islam dinine mensup birisi olduğum için, namaz ve tefekkür çok işe yarıyor. dini inancınız yok ise de meditasyon, yoga gibi uygulamaları deneyebilirsiniz.
düşünmek son zamanlarda keşfettiğim müthiş bir aktivite. oturup bulutlara, yıldızlara, aya filan bakıp evreni tahayyül etmeye çalışıyorum. kozmik uzaklıkları anlamaya çalışıyorum, cep telefonumda skymap diye bir uyguylama var, kamerasını gökyüzüne çevirdiğinizde hangi gökcisminin ne olduğunu gösteriyor. ondan o yıldızların isimlerini öğrenip, internette o yıldız hakkında bilgi ediniyorum. bu tefekkürler insanda merak duygusunu da uyandırıyor. mesela bir gökcismi gördüm, antares adında bir yıldız mesela. sonra antares yıldızı ile ilgili yazılmış bir kitap sipariş ediyorum, onu okurken "aldebaran" diye bir yıldızdan bahsedildiğini görüyorum, sonra aldebaran'ı gökyüzünde bulup, onunla ilgili kitap sipariş ediyorum. bunlarla meşgul olurken hem gökbilimi konusunda bilgim artıyor, hem de derdi kederi unutuyorum. düşünmek, yeni bilgilere açılan kapıların anahtarı gibi. "çok düşünme kafayı yersin" diyenlere aldırmayın. gerçekten psikolojinizi bozan şeylerin, çok da önemsenmemesi gerektiğinin farkına varmanızı, o ruh halinden çıkmanızı sağlaması açısından düşünce güzel bir aktivite. ben namaz ibadeti ile de destekliyorum bunu, şahane oluyor.
