-doktor bey,uludağ sözlük hakkında ne düşünüyorsunuz?
+o nedir?
-senden bana doktor olmaz lan,aç kapıyı ben gidiyorum!
+ironiden anlamayan nesle aşina değilim..
-vaay,doktor?
+yaa,çakal seni..*
psikolog:buyrun sizi dinliyorum...
hasta:ya benim cocukken topum kactı inşaata
psikolg:evet olabilir akabinde
hasta:akabinde bi sıvacı mülayim usta vardı orda bana gel topunu vereyim dedi
psikolog:sonra noldu?
hasta:o günden sonra barbie bebekler daha cok ilgimi cekmeye basladı,evcilik oyunlarında anne olmak istedim hep...
psikolog:anlıyorum...
hasta:ne kadar kaslı ve diri bir vucudunuz var !!
psikolog:!?!'^^!
hasta:cokda yakısıklısınız
psikolog:evet bu seans bitmiştir,hiçbir ücret ödemiyosunuz ben sizi arıyacagım bir dahaki seans için...
hasta:ama şey psikologcum canım benim.
psikolog:imdaattttt....
psi: sizi buraya getiren sebep nedir?
aa: walla bende sebebini anlayamadığım gereksiz bir sinir var efenim, ağlama krizleri falan geçiriyorum, küçücük şeylere çok büyük patlamalar yapıyorum..
psi: anlıyorum.. okuyor musunuz?
aa: ne kadar anlayışlısınız, evet.
psi: nerde?
aa: hede üniversitesi.
psi: bölüm?
aa: hödö bölümünde.
psi: okulda bi probleminiz var mı?
aa: yooo, öyle bir duyum mu aldınız?
psi: ... peki aileyle mi yaşıyorsunuz?
aa: evet.
psi: ailede bir sorun var mı?
aa: hayır, sorun bende, onlarda olsa ben niye geleyim, onları yollarım...
psi: evet tabii...
1 saat sonra:
psi: anladığım kadarıyla bir boşluk probleminiz var, hayatınızda herşeyin mükemmel olması sizi rahatsız ediyor.
aa: aslında herşey mükemmel değil. aşk hayatımla ilgili bir problemim var, ......
psi: aha, baştan söylesenize...
aa: iyi de sormadınız ki!
(bursa'da yaşayan psikolog bir abimiz, her hafta bursa'dan maça gittiğimiz ekibe katılmış ve bizimle maçlara gelmeye başlamıştır. 2 - 2.5 saat süren yolculukta muhabbet olsun diye, beşiktaş maçı izlerken yaşadıklarımı anlatmaya başladım ve derdime derman aradım..)
salca: ya abi beşiktaş maçlarında ben böyle kendimden geçiyorum, ne yaptığımı bilmiyorum. bir bakıyorum stadta alt sıraya inmişim, gol oluyor yanımda ki arkadaşıma değil, bir bakıyorum başkasına sarılmışım. bir mekanda izliyorsam pozisyonlarda masanın altına yavaş yavaş eğiliyorum, heyecandan kıpır kıpır oluyor, anlamsız tavırlar sergilemeye başlıyorum. nedir ya bunun çözümü, ne yapıcam ben?
psikolog: valla salca hiç anlatma, aynıları bende de oluyor.
+merhaba buyrun şöyle oturun...
-teşekkür ederim.
+nedir problem? sana yardımcı olmayı çok isterim.
-kedilerden korkuyorum. hemde çok çok çok. ve buna kendim bi çözüm bulamadım. bu konuda sizden yardım istiyorum.
+aa öyle mi?
-evet. çok mu zor atlatırım bunu?
+yooo. bende köpeklerden korkarım.
-hönk.
-ne tür kitaplar seversin
-işte en son tess gerritsen'in cerrahı okudum.
-konusu neydi kitabın?
-işte bi tane seri katil vardı tıp faultesiden kovulmuş falan
-boşver o tarz kitaplar okuma zaten sokaklar katil dolu.
bir ya da birkaç ay sonra....
-ee nasılsın bakalım arada sırada dışarı falan çıkmaya başladın mı?
-hayır!
-neden peki?
-bi sürü katil var sokaklarda.
