proleteryanın aslında bir sınıf olduğunu anlamamasından kaynaklı durumdur. işçi, memur, beyaz yakalı... ayrımları gerçek sanırlar oysa tek gerçek "ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak" ...
son tahlilde kapitalist olan devletin medya, okul, aile, din, milliyet ve daha bir çok mekanizmasyla tesis ettiği ve bekasını benzer yollarla sağladığı hegemonyanın sonucudur. tüm bunlara ek olarak şiddetin meşru tekeline sahip oluşunu herhangi bir alarm durumuna karşı saklı tutar. ve bu durum oldukça caydırıcıdır.
marksist terminolojiyle konuşup, bu tespiti yapmak asıl aptalca olandır.
