rock veya metal müzik olsun, bizleri farklı serüvenlere sürükleyen türlerdir. burada kullanılan enstrümanlar, gitar soloları, bas ritmleri ve şarkı sözlerindeki ''ince'' derinlik.
camel, eloy, genesis, porcupine tree, rush, gentle giant, tiles, king crimson, tool ve daha niceleri. hepsinin kendine has tarzında farklı birer etkileşim vardır.
albüm kapaklarındaki ince detaylardan, sözlerindeki evren-metafizik-felsefe-duygu/durum değişimleri-aşk temaları. bazı gruplar var ki (`pink floyd) onlar zamanın ötesinde yaptıkları müziklerle bize kendilerini gösterir.
insanın tüm gündelik yaşantısında olumlu olumsuz olaylar bi kenara dursun, böyle küçük şeylerle mutlu olmayı biliyorsanız sizi şu hayata çok az şey üzebilir.
Evet tam da bu..
Bu türü ilk keşfettiğim grup osiris isminde bahreynli bir rock grubu..
Sonra sırasıyla camel, yes, genesis, pink floyd, marillion, dream theater falan derken iyice kayboldum gittim.
Dinledikçe çevreyle çok daha az muhatap oldum. Gündelik işlerin bir çoğundan elimi eteğimi çektim.
Müziğin beni dinlendirdiğini anlayınca insanların beni yorduğunu fark ettim.. Ve en nihayetinde şarkı keşiflerim öyle bir raddeye vardı ki telefonu bi kenara bırakıp son model bi mp3 çalara zibilyon tane rock şarkı attım. Beğendiklerimi içinden ayıklayıp yepyeni bi müzik listesi oluşturmaya çalışıyorum.
Gecenin şarkısına jetro tull boure diyelim o zaman..
bunu en iyi icra eden grupların başında şüphesiz ki porcupine tree gelir. steven abinin inadı olmasa daha ne işler çıkaracaklardı ama huyu kurusun yaşlı kurdun.
kuzey amerika'dan falan çıkmamıştır bu janr.**
60'lı yılların sonlarında britanya'da doğmuştur ve dünyadaki progressive rock gruplarının büyük kısmı da yine britanyalıdır. yani kısaca bir ada müziği türüdür.
70'lerin ilk yarısında bu janra ve glam rock'a tepki olarak, yine britanya'dan kökenini alan bir müzik türü oluşmuştur: (bkz: pub rock)
Hep kuzey amerikadan abd den çıkar bu progressive rock eserleri...
Rahat kafa, rahat insanlar, rahat sanatçıların olduğu yerlerden.
Arapları geç türkleri boşver ortadoğunun neyine gerek rock... Arabeskleri
Var ya onların.
Her ne kadar bu türe bir türlü adapte olamamış bir klasik heavy/trash metal ve hard rock dinleyicisi olsam da beğenmeyip bok atmayacak derecede saygı duyduğum rockun en derin, dibine kadar kendisini hissettirip dinleyicisini içine çeken türlerinden biridir kanaatindeyim.
rap dinlerdim, pink floyd ile tanistim unuttum. metal dinlerdim, camel ile tanistim unuttum. sonra airbag, yes, genesis derken her seyimi kaybettim. okulumu, ailemi, sevgilimi, arkadasliklarimi. 2,5 yildir mp3 umden ne bir sarki eksildi, ne de girdi. abartmadim hicbir seyi. benim icin uyusturucu gibi bir seydir prog. rock. daha beterdir hatta. pisman miyim? hic.
--spoiler--
it developed from psychedelic rock and originated, similarly to art rock, as an attempt to give greater artistic weight and credibility to rock music. bands abandoned the short pop single in favor of instrumentation and compositional techniques more frequently associated with jazz or classical music in an effort to give rock music the same level of musical sophistication and critical respect. songs were replaced by musical suites that often stretched to 20 or 40 minutes in length and contained symphonic influences, extended musical themes, fantasy-like ambience and lyrics, and complex orchestrations.
