Lan küçükken hep yemek istemiştim hiç paramız yoktu yoksullukla büyüdük bir cipse 5 lira verilirmi diye alamıyorduk iki tane çikolata ile avutmaya çalışıyorduk kaderin gözü kör olsun be.
ufakken böyle akla kodlanan ürünler vardır. sanki çook parası olanlar onları alabiliyormuş gibi. magnum gibi, o dönemler lc waikiki'den giyinenler gibi, heh işte pringles da onlardan biridir. gider alırsın, sonra ulan buna * 3 lira verdim, diğer cipsler 1 lira, ama onun yarısı hava, bunun ağzına kadar dolu vs. gibi kendi kendini telkin edersin. bu arada yeşil olanı candır.
küçükken çok isterdim yemeyi. bizimkilerde pahalı olduğundan almazlardı. istemeyim diye domuz yağından yapılıyor bak onlar o yüzden sana almıyoz derlerdi. bende ne deyim.
bak hiç bişeyi hatırlamam da bunu ilk defa yediğimi hatırlıyorum.
annaneme gidiyorduk. sonra ben karne almıştım galiba anne dedim karne hediyesi pringles al dedim. aldı. düz kırmızı. başkası yoktu sanırım. sene 1996 falan. mutluluktan ağlaya ağlaya yemiştim.
en mükemmel cipslerden biri be , hatta en iyisi. küçükken sürekli alamazdım. ne zaman markete girsek babama aldırırdım. büyüdük , şimdi de aşırı kalorili ve sağlıksız diye yiyemiyoruz.
