izledikten sonra kafama takılan mantık hatalarıdır. izlememiş ama izleyecek olanlar okumasınlar, yüksek dozda spoiler içerir.
--spoiler--
şimdi, mevzubahis filmde ablamız ya da abimiz, filmde zamanda yolculuğa çıkıp, kendisinin genç haliyle birlikte oluyor ve kendisinin var olmasını sağlıyor. bu sürekli giden bir döngü.
iyi güzel de bu işin en başı nasıl oldu? ilk varoluşun nasıl oldu? yani demek istediğim, geçmişe dönüp kendini becermen için ilk olarak bir defa normal yoldan doğmuş olman lazım. değil mi?
ikincisi, benim benden olan çocuğum neden ben oluyor? (bunu yazdıktan sonra cevabını aramaktan vazgeçtim, senin senden çocuğun olmasına şaşırmıyorsun da buna mı şaşırıyorsun amk diyenleri görür gibiyim.* hadi bunu senaryonun güzelliği olarak kabul edelim, ama ilk hata göz ardı edilecek gibi değil bence.
--spoiler--
normalde filmleri hiç bu kadar derinlemesine incelemem, interstellar'ı izledikten sonra bile güzel filmmiş diyip kapattım, ama bu filmi izledikten sonra bunlar kafama takıldı.
Başlangici olan bir şey paradoks olamaz mantığını güden filmdir. Filmde surekli tekrarladigini gordugumuz bir olaylar çemberi var. Bu paradoksun sebebi zaman yolculugudur. Adam yaslaninca bebekligine gidiyor ve ayni seyleri tek tek yasiyor. Zaten paradoksun asil amacı da budur. Mesela ben ilerideki versiyonumdan zamanda su anki halimin oldugu yila yolculuk etsem gecmisimi değiştirebilme sansim vardir.
Filmde her defasinda ayni sey oluyor. Peki bu yasli versiyon hic ölmüyor mu? Nereden bilelim ki? Adam sürekli zamanda hareket ediyor. Uzay zaman duzeni kirilmasin diye kendi zamanina gidiyordur herhalde.
Bombaciya engel olmak icin gidip kendini yaraladigi ve sonra onun kendisi oldugunu gordugu zaman (yuzu yanarken kendini gorunce) neden sasiriyor zaten bir sonraki zamanda ve bunlari kendi yaptigini hatirlamiyor mu?
Kadın ilk kez geçmişe yolculuk yapmadan önce kendisini terk eden sevgilisinin aslında kendisi olduğunu bilmesi gerekirdi.Sonuçta sevgilisinin yüzü ve ameliyattan sonra sahip olduğu yüz aynı yüz.
Mantık hatası değil de bence adamın kendisini vurmaması gerekiyordu. Bakın okuyun size mantıklı gelecek. Adam kendisinin daha da yaşlı haliyle karşılaştığında yaşlı adam şuna benzer cümleler kuruyor. "Bu insanların ölmesi gerekiyor, beni öldürme. Bunları öldürmezsem ilerde daha büyük ölümler olacak" yani paradoks burda. Her seferinde iyi düşüncesiyle kendisini öldürüyor. Her seferinde de daha büyük katliamların önünü açıyor. Eğer kendisini öldürmeseydi, ilerdeki bir çok şeyi önleyeceği gibi sonunda paradoksta yok olacaktı. Çünkü her seferinde daha fazla yaşayıp, o gün o katliamın olmaması yüzünden büyük yıkım sonuçlarıyla karşılaşacak. Ve her seferinde dönüp o patlamanın olmasını sağlayacak ve her seferinde kendisinin tekrar versiyonuyla vurulacak.
