yanında kamış ile birlikte verilen sulardı.
otobüs yolculuklarının vazgeçilmezlerindendi. o zamanlar yoktu öyle bardakla su servisi falan. muavin boş bir koltuğa yayılır, yolculardan birisi kahraman edasıyla en arkaya gider, dolaptan bir avuç su ve birkaç tane kamış alır gelirdi.
sahaya atılan ilk yabancı maddeydi bunlar. 80'li yılların vazgeçilmeziydi, maçlarda tribün abileri polislere atardı, maçı bırakır onları izlerdim. çoğu zamanda her daim ıslak olduğu için ellerden kayar ve tribündekilerin kafasında patlardı.
+ sucu at bakayım bitane
- al abi
+ şploffffff.
birde taaa o zamanlardan hayatımız boyunca aklımızın bir köşesinde bulundurmamız gereken bir mesaj vermiş bize.
tadı hep bir garip olan suydu. artık otobüste saklandığı yere mazot ya da egzoz kokusu sindiğinden midir, sıcak olduğundan mı yoksa tümüyle psikolojik mi bilinmez.
