osmanlı'nın geniş coğrafyasında kullandığı tatarlara denir.
tatarların at kullanışındaki ustalığı ve savaşma yeteneklerini devlet bu yönde değerlendirmiş.
üzerlerinde en az 4 farklı silah taşırlarmış ve kalın giysileri zırh görevini görürmüş. bunların tüm silahlarıyla çekilmiş bir fotoğrafları vardı ama şimdi bulamadım. “yaya kaldın tatar ağası” “tatarın gidişini beğenmedim” “atı alan üsküdar’ı geçti” "tatar'ın kılavuza ihtiyacı yok" bunlar hep o dönemden kalma sözler.
değişik iklimlerde yolculuk yaparlar, başkasının taşıyamayacağı ağırlıkta bir kuşak ağır tabanca cephane ve levazım deposu gibi gezerlermiş.
tatarların, istanbul’dan edirne’ye 2 günde, şam’a 12 günde, 2300 kilometre uzaklıktaki bağdad’a 14 günde ulaştıkları bilinirmiş.
evliya çelebi 1656 senesinde hamisi melek ahmed paşa’nın haber ve mektuplarını van’dan istanbul’a götürüp getiren tatarlarla yaptığı seyahati tasvir eder. van’dan sekiz süvari, kuzeye doğru, yoldaki menzillerde beygirleri değiştirerek ve oradaki valilerin mektuplarını da alarak malazgird, hınıs, hasankale, erzincan, niksar, ladik, merzifon, osmancık, tosya, izmit ve gebze üzerinden 13 günde istanbul’a ulaştıklarını anlatır. tatarlara iyi maaş verilir; ayrıca taşıdıkları hususi mektup ve poliçelerden de yüzde alırlardı. taşıdıkları zayi olursa ocak sandığı tarafından tazmin olunurmuş.
