bıcak bulunamayan durumlarda kasıkla gerceklestirilebilecek eylem. kasık, kabukla ortaya cıkarmak istedigimiz kısım arasına sokulur. daha sonra kullandıgımız ele gore, saat yonunde ya da saat yonunun tersine tam bir tur cevrilir.
bu islemden sonra portakalımız emrinize amadedir*.
küçükken annem, portakalı soyduktan sonra, kabuklarından çiçek, kalp ya da değişik şekiller yapardı. onla beraber yapmaya çalışırdım bende.
annem bazen de portakalı, karpuz dilimleri gibi bölerdi. benim için portakalı yemenin en keyifli şekliydi. ağzıma koca dilimi tıkıştırıp, turuncu dişlerle sırıtırdım etrafa.
zor iştir. genelde en güzel, babalar portakal soyar! üzerine attığı ince çizikler yardımıyla kabukları öyle muntazam çıkartır ki portakalın üzerinde beyazlık kalmaz, cillop gibi çıkar mübarek! ortadan ayırmak biraz daha ustalık ister: sularını akıtmadan, portakalı parçalamadan "vı$$$" sesiyle, ortadaki cücük benzeri lop eti incitmeden bölüneni makbuldür!
aşırı zor birşey olduğunu az önce farkettiğim acı gerçek.
normalde bizim evde bu işlere hep babam bakardı kendisi mutfaktan meyveleri getirir, soyar, keser ve ev halkına dağıtırdı..
21 yaşındayım ilk defa kendi başıma portakal soymaya çalıştım yarım saattir 1 tanesini zor soyabildim. onunda iyice suyu çıktı.. resmen sanatmış portakal soymak onu anladım.
